Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

in the region

  • 1 regio

    rĕgĭo, ōnis, f. [rego], a direction, line (rare but class.).
    I.
    Lit.:

    nullā regione viaï Declinare,

    Lucr. 2, 249; cf.:

    notā excedo regione viarum,

    Verg. A. 2, 737:

    de rectā regione deflecto,

    Cic. Verr. 2, 5, 68, § 176:

    haec eadem est nostrae rationis regio et via,

    id. ib. 2, 5, 70, § 181; cf.:

    oppidi murus ab planitie rectā regione, si nullus anfractus intercederet, MCC. passus aberat,

    Caes. B. G. 7, 46; and:

    non rectā regione iter instituit, sed ad laevam flexit,

    Liv. 21, 31:

    declinamus item motus nec tempore certo, nec regione loci certā,

    nor in a specified direction, Lucr. 2, 260; cf. id. 2, 293; Curt. 8, 9, 2:

    (Hercynia silva) rectā fluminis Danubii regione pertinet,

    Caes. B. G. 6, 25; 7, 46;

    Curt 7, 7, 4: ubi primos superare regionem castrorum animum adverterunt,

    the line, Caes. B. C. 1, 69:

    eam esse naturam et religionem provinciae tuae, ut, etc.,

    i. e. the situation, Cic. Fam. 1, 7, 6:

    traicere amnem in regionem insulae,

    Curt. 8, 13, 23.—
    B.
    E regione, adverbially.
    a.
    In a straight line, directly:

    e regione moveri (opp. declinare),

    Cic. Fat. 9, 18;

    so of the rectilinear motion of atoms,

    id. ib. 20, 46:

    ferri, petere,

    id. Fin. 1, 6, 19:

    ut cadat e regione loci, quā dirigit aestus,

    straight down, perpendicularly, Lucr. 6, 823; cf. id. 6, 833.—
    b.
    In the opposite direction, over against, exactly opposite; constr. with gen., dat., or absol.
    (α).
    With gen.:

    (luna) cum est e regione solis,

    Cic. N. D. 2, 40, 103:

    erat e regione oppidi collis,

    Caes. B. G. 7, 36:

    castris positis e regione unius eorum pontium, quos, etc.,

    id. ib. 7, 35:

    praesidio e regione castrorum relicto,

    id. ib. 7, 61 fin.:

    rates duplices e regione molis collocabat,

    id. B. C. 1, 25:

    e regione turris,

    id. B. G. 7, 25.—
    (β).
    With dat.: dicitis, esse e regione nobis e contrariā parte terrae, qui adversis vestigiis stent contra nostra vestigia, quos antipodas vocatis, Cic. Ac. 2, 39, 123:

    e regione castris castra ponere,

    Caes. B. G. 7, 35.—
    (γ).
    Absol.:

    acie e regione instructā,

    Nep. Milt. 5, 3.—
    * c.
    Trop., on the other hand, on the contrary (late Lat.;

    syn.: e contra): Arabes camelorum lacte vivunt, e regione septentrionales, etc.,

    Hier. adv. Jovin. 2, 7.—
    II.
    Transf.
    A. 1.
    Primarily in the lang. of augury:

    intra eas regiones, quā oculi conspiciant,

    Varr. L. L. 7, § 9 Müll.:

    nempe eo (sc. lituo) Romulus regiones direxit tum, cum urbem condidit... ab Attio Navio per lituum regionum facta descriptio,

    Cic. Div. 1, 17, 31:

    lituus, quo regiones vincere terminavit,

    id. N. D. 2, 3, 9:

    regionibus ratis,

    id. Leg. 2, 8, 21.—
    2.
    In gen., a boundary-line, limit, boundary; usually in plur.
    a.
    Lit.:

    anteponatur omnibus Pompeius, cujus res gestae atque virtutes iisdem quibus solis cursus regionibus ac terminis continentur,

    Cic. Cat. 4, 10, 21; cf.:

    caeli regionibus terminare,

    id. ib. 3, 11, 26:

    orbis terrae regiones,

    id. Arch. 10, 23. — Rare in sing.:

    quae regione orbem terrarum definiunt,

    Cic. Balb. 28, 64.—
    b.
    Trop.:

    ejus (argumenti) nunc regiones, limites, confinia Determinabo,

    Plaut. Poen. prol. 45:

    animus si, quibus regionibus vitae spatium circumscriptum est, eisdem omnes cogitationes terminaret suas,

    Cic. Arch. 11, 29:

    pars (quaestionum) circumscripta modicis regionibus,

    id. de Or. 2, 16, 68:

    vix facile sese regionibus officii continere,

    id. Agr. 2, 35, 97. —
    3.
    A quarter, region of the heavens or the earth (mostly poet.):

    (Nilus) exoriens penitus mediā ab regione diei,

    Lucr. 6, 723; so id. 6, 732:

    etiam regio (lunae mutatur), quae tum est aquilonaris, tum australis,

    Cic. N. D. 2, 19, 50:

    deinde subter mediam regionem sol obtinet,

    id. Rep. 6, 17, 17:

    atque eadem regio Vesper et Ortus erunt,

    Ov. Ib. 38; cf.

    vespertina,

    Hor. S. 1, 4, 30;

    Vitr 4, 5, 1: caeli in regione serenā,

    Verg. A. 8, 528: regione occidentis, Liv 33, 17; Just. 18, 3, 10.—
    B.
    A portion (of the earth or heavens) of indefinite extent; a tract, territory, region (cf.: tractus, plaga).
    1.
    Lit.
    a.
    In gen.:

    in hac regione,

    Plaut. Cist. 4, 2, 42:

    locum delegit in regione pestilenti salubrem,

    Cic. Rep. 2, 6, 11:

    agri fertilissima regio,

    Caes. B. G. 7, 13 fin.:

    quā te regione reliqui?

    Verg. A. 9, 390:

    regione portae Esquilinae,

    in the region, neighborhood, Liv. 3, 66 fin. Drak.; 25, 25; 30; 33, 17; cf. Oud. de Auct. B. Alex. 30, 7;

    for which: e regione castrorum,

    in the vicinity of the camp, Liv. 10, 43 Drak.:

    eā regione quā Sergius erat,

    id. 5, 8:

    tam vasta,

    Just. 13, 7, 3:

    acclivis,

    Col. 3, 13, 8:

    deserta siti regio,

    Verg. A. 4, 42. — Plur.:

    hi loci sunt atque hae regiones, quae mihi ab ero sunt demonstratae,

    Plaut. Ps. 2, 2, 1:

    cur in his ego te conspicor regionibus?

    Ter. Eun. 5, 8, 32:

    qui innumerabiles mundos infinitasque regiones mente peragravisset,

    Cic. Fin. 2, 31, 102:

    terrae maximae regiones inhabitabiles,

    id. N. D. 1, 10, 24 et saep. —
    b.
    In partic.
    (α).
    A portion of country of indefinite extent; a territory, province, district, region; esp. freq. in plur., lands, territories:

    at regione locoque alio terrisque remotis,

    Lucr. 2, 534:

    Trebonium ad eam regionem, quae Aduaticis adjacet, depopulandam mittit,

    Caes. B. G. 6, 33:

    in ejusmodi regione atque provinciā, quae mari cincta esset,

    Cic. Fl. 12, 27:

    quae regio orave terrarum erat latior?

    id. Sest. 30, 66:

    regio Pedana,

    Hor. Ep. 1, 4, 2:

    quorum hominum regio,

    id. ib. 1, 15, 2:

    Sogdiana,

    Curt. 7, 10, 1:

    Cantium, quae regio est maritima omnis,

    Caes. B. G. 5, 14:

    quae regio totius Galliae media habetur,

    id. ib. 6, 13: Sida, quae extrema regio est provinciae meae, Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 15, 5:

    ubi major atque illustrior incidit res, clamore per agros regionesque significant,

    Caes. B. G. 7, 3:

    principes regionum atque pagorum inter suos jus dicunt,

    id. ib. 6, 23:

    alias regiones partesque peteret,

    id. ib. 6, 43 fin.; cf.

    so with partes,

    id. B. C. 1, 25:

    deinde in quattuor regiones dividi Macedoniam. Unam fore et primam partem, quod, etc.... Secundam fore regionem, quam, etc.,

    Liv. 45, 29:

    quod erant propinquae regiones,

    Caes. B. C. 3, 34:

    ut quam latissimas regiones praesidiis teneret,

    id. ib. 3, 44. — Sometimes a district with its people: tractus ille celeberrimus, tota denique nostra illa aspera et montuosa et felix et fautrix suorum regio, Cic. Planc. 9, 22.—
    (β).
    A principal division of the city of Rome, and of the territory around Rome, a quarter, ward, district, circle (of these, under Servius Tullius, there were in the city four, and in the Roman territory twenty-six; under Augustus, there were fourteen in the city), Laelius Felix ap. Gell. 15, 27, 4; Plin. 3, 5, 9, § 66; Varr. ap. Non. 43, 10; Suet. Aug. 30; Tac. A. 14, 12; 15, 40; Inscr. Orell. 4 sq. et saep.; cf.

    Niebuhr, Gesch. 1, p. 458 sq.: regio quaedam urbis aeternae,

    Amm. 22, 9, 3; 16, 10, 15.—

    Of other cities,

    Inscr. Orell. 6, 768.—Hence, A REGIONIBVS, a captain of a quarter, Inscr. Murat. 894, 8; 895, 4 and 5.—
    (γ).
    Of the provinces into which Italy was divided by Augustus, a province, division:

    descriptionem ab eo (Augusto) factum Italiae totius in regiones undecim,

    Plin. 3, 5, 6, § 46; 3, 11, 16, § 99; 3, 12, 17, § 106 al.—
    2.
    Trop., a province, department, sphere:

    dum in regionem astutiarum mearum te induco, ut scias Juxta mecum mea consilia,

    Plaut. Mil. 2, 2, 78; 3, 3, 13:

    idque (consilium) situm mediā regione in pectoris haeret,

    Lucr. 3, 140: ceterae fere artes se ipsae per se tuentur singulae;

    benedicere autem non habet definitam aliquam regionem, cujus terminis saepta teneatur,

    has no determinate province, Cic. de Or. 2, 2, 5:

    eadem est nostrae rationis regio et via,

    compass and course, id. Verr. 2, 5, 70, § 181. —
    3.
    The country, the field (late Lat.):

    herba regionis,

    Vulg. Gen. 2, 5:

    ligna,

    id. Ezech. 17, 24;

    id. Joel, 1, 19: bestiae,

    id. Ezech. 31, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > regio

  • 2 Circa

    1.
    circā, a later access. form for circum; not freq. before the Aug. per., esp. in Livy and Quintilian [acc. to Klotz, circa = circum ea; cf: antea, interea, postea, praeterea, etc.].
    I.
    Adv.
    A.
    ( = circum, I. B.) Around, round about, all around, in the environs or neighborhood:

    gramen erat circa,

    Ov. M. 3, 411:

    ripaeque lacusque Responsant circa,

    Verg. A. 12, 757:

    at circa gravibus pensis affixa puella... remittat opus,

    Tib. 1, 3, 87:

    circaque quā tumor est,

    Cels. 5, 28, 3; 5, 28, 4: fluvius ab tergo; ante circaque velut ripa praeceps oram ejus omnem cingebat, Liv. 27, 18, 5; 28, 33, 2:

    circa Padus amnis,

    id. 21, 43, 4 Weissenb. ad loc.:

    caligo, quam circa umidi effuderant montes,

    Curt. 4, 12, 20:

    alibi quam Romao circaque,

    Plin. 26, 1, 1, § 1; Quint. 12, prooem. § 2; Tac. A. 2, 11.—
    B.
    Circa esse, to be in the region around, in the neighborhood:

    ex montibus qui circa sunt,

    Liv. 1, 4, 6:

    Tarquinium moribundum cum qui circa erant excepissent,

    id. 1, 41, 1:

    sed non passi sunt ii, qui circa erant,

    Nep. Eum. 10, 4:

    eversa est turris quodque circa muri erat,

    Liv. 34, 29, 6:

    Corinthus et quae circa est regio,

    Plin. 24, 9, 42, § 69; Quint. 10, 7, 16. —Also freq. without esse, in connection with a subst.:

    multarum circa civitatum irritatis animis,

    the towns lying around, Liv. 1, 17, 4; 9, 2, 1; 27, 30, 3; 29, 29, 2;

    42, 64, 2: angulus muri erat in planiorem patentioremque quam cetera circa vallem vergens ( = cetera loca quae circa erant),

    id. 21, 7, 5:

    corpora multa virūm circa,

    Verg. A. 7, 535; Plin. 3, 17, 21, § 124.—
    C.
    Strengthened: undique circa and circa omnis ( = circum), round about, all around: frumento undique circa ex agris convecto. Liv. 42, 56, 8; 23, 19, 8;

    nam et circa omnia defecerunt,

    id. 9, 23, 10:

    cum tam procul Romani unica spes, circa omnia hostium essent,

    id. 21, 11, 12; cf. id. 9, 2, 7 Drak.:

    exhausto circa omni agro,

    id. 31, 38, 1; 24, 3, 3; Val. Fl. 8, 2; Flor. 1, 18, 12 Duker; Quint. 9, 2, 45.—
    II.
    Prep. with acc.
    A.
    In space.
    1.
    ( = circum, II. B.) Prop., in the region which surrounds, about, around, on the sides of:

    quam (Hennam) circa lacus lucique sunt plurimi atque laetissimi flores omni tempore anni,

    Cic. Verr. 2, 4, 48, § 107:

    noctu ligna contulerunt circa casam eam, in quā quiescebat,

    Nep. Alcib. 10, 4:

    circa flumina et lacus frequens nebula est,

    Sen. Q. N. 5, 3, 1:

    circa equum Alexandri,

    Curt. 4, 15, 26:

    illi robur et aes triplex Circa pectus erat,

    Hor. C. 1, 3, 10; id. S. 2, 6, 34:

    quem circa tigres jacent,

    Ov. M. 3, 668.—
    2.
    ( = circum, II. C.) Into... around, to... round about, etc. (first in Livy):

    Romulus legatos circa vicinas gentes misit,

    Liv. 1, 9, 2:

    legatis circa duodecim populos missis,

    id. 4, 23, 5; 28, 26, 11:

    circa domos ire,

    id. 26, 13, 1; 25, 9, 2; 39, 18, 2;

    29, 22, 3: circa civitates missi legati,

    id. 21, 49, 7 Weissenb.; 31, 3, 5; Plin. 7, 37, 37, § 123; Suet. Aug. 49; id. Ner. 28:

    litteris circa praefectos dimissis,

    Liv. 42, 51, 1:

    custodes circa omnes portas missi,

    id. 28, 26, 11; 26, 13, 1.—
    3.
    ( = circum, II. D.) With the prevailing idea of neighborhood, vicinity, in the region of, near to, near by:

    Capuam et urbis circa Capuam occupare,

    Cic. Agr. 1, 7, 22:

    circa Liternum posuit castra,

    in the neighborhood of, Liv. 23, 35, 6:

    tabernae erant circa forum,

    Quint. 6, 3, 38:

    circa Armeniae montes,

    Curt. 5, 1, 13:

    Acesinen amnem,

    Plin. 12, 5, 11, § 23:

    domum auream,

    Suet. Ner. 38:

    sacrificantem,

    id. Claud. 36.—
    b.
    As a less definite designation of place for in:

    Orestis liberi sedem cepere circa Lesbum insulam,

    Vell. 1, 2, 5:

    circa Mesopotamiam subsistere,

    Curt. 4, 9, 1:

    quod circa Syriam nascitur,

    Plin. 19, 3, 16, § 46;

    Quint. prooem. § 20: initia statim primi libri,

    id. 1, 5, 44; cf.

    finem,

    id. 4, 3, 5:

    virentes campos,

    Hor. C. 2, 5, 5:

    cum amor saeviet circa jecur,

    id. ib. 1, 25, 15 (cf. Petr. 17, 8:

    dolor saevit in praecordiis). So esp. freq. in medic. lang.: circa faciem, nares, aures, labra,

    Cels. 5, 28, 2; 5, 2, 8.—So in Livy, with names of places, approaching the more general use of later writers, v. infra, C.:

    quadriduum circa rupem consumptum,

    Liv. 21, 37, 3:

    compositis circa Opuntem rebus,

    id. 28, 7, 9:

    iisdem diebus circa Chalcidem Thoas... eandem fortunam habuit,

    id. 35, 37, 5 Weissenb. ad loc.; cf.:

    multos circa unam rem ambitus fecerim,

    id. 27, 27, 12 Weissenb. ad loc.—
    4.
    ( = circum, II. E.) In respect to persons who surround one (as attendants, friends, adherents, etc.), around, about:

    multa sibi opus esse, multa canibus (sarcast. for indagatoribus) suis, quos circa se haberet,

    Cic. Verr. 2, 1, 48, § 126:

    ex iis trecentos juvenes inermes circa se habebat,

    Liv. 29, 1, 2:

    omnes,

    Suet. Aug. 48; id. Calig. 43:

    circa regem erat et Phrygum turba,

    Curt. 3, 1, 17:

    e spadonibus, qui circa reginam erant,

    id. 4, 10, 25: omne sed officium circa te semper obibat turba tui sexūs, [p. 334] Mart. 1, 91, 3:

    quod omnes circa te similes tui effecisti,

    Plin. Pan. 83, 3.—In the language of the imperial court:

    circa latus alicujus agere,

    to wait on, altend, Dig. 27, 1, 30.—Hence also without a verb: circa aliquem, = hoi peri tina, the attendants, companions of a person:

    omnibus vero circa eum gratuito aut levi fenore obstrictis,

    Suet. Caes. 27; id. Dom. 9; cf. Liv. 21, 49, 7 Drak.—
    B.
    (Peculiar to the form circa). In time, designating nearness, proximity to a definite point of time, about (first in Livy; cf.

    circiter): postero die circa eandem horam in eundem locum rex copias admovit,

    Liv. 42, 57, 10:

    circa eum mensem,

    Plin. 9, 18, 33, § 69:

    lucis ortum,

    Curt. 5, 3, 7:

    lucem,

    Suet. Oth. 11:

    mediam noctem,

    id. Claud. 2:

    vernum aequinoctium,

    Col. 5, 6, 19:

    Kalendas et Idus Octobr.,

    id. 5, 10, 8, 5, 10, 12; 5, 12, 2 al.; Plin. Ep. 1, 7, 4; Pall. 2, 4; 2, 7 al.—With definite numbers:

    septimum diem,

    Cels. 2, 6:

    undecimam horam,

    Suet. Caes. 88:

    lustra decem,

    Hor. C. 4, 1, 6; Scrib. 227.—With general designations of time:

    tempora illa,

    Quint. 11, 3, 143:

    tempora Peloponnesia,

    id. 12, 10, 4:

    Murenae Cepionisque conjurationis tempus,

    Vell. 2, 93, 1:

    Magni Pompeii aetatem,

    Plin. 33, 12, 55, § 156:

    mortem,

    id. 11, 37, 73, § 189:

    initia imperii,

    Suet. Claud. 7.—And in the designation of periods of time by persons who belonged to them (cf. ante):

    circa Demetrium Phalerea,

    about the time of Demetrius Phalereus, Quint. 2, 4, 41 Spald.:

    Tisiam et Coraca,

    id. 2, 17, 7:

    Philippum,

    id. 12, 10, 6:

    Ciceronem,

    Sen. Contr. 1 praef.:

    Attium,

    Vell. 1, 17, 1.—
    2.
    In numerical designations, about, nearly, almost (first in Livy for the usual ad or circiter):

    ea fuere oppida circa septuaginta,

    Liv. 45, 34, 6:

    quingentos Romanorum,

    id. 27, 42, 8:

    decem milia Persarum,

    Curt. 4, 6, 30:

    sestertium vicies,

    Suet. Claud. 6:

    quartum milliarium,

    id. Ner. 48:

    selibram,

    Cels. 4, 19:

    singulas heminas,

    id. 7, 15.—
    C.
    (Also peculiar to the form circa, and only in post-Aug. prose; esp. freq. in Quint., occurring more than seventy times.) Trop. for the designation of an object about which, as if it were a centre, any thing moves, is done, etc., around, about, in, in respect to, etc.; depending upon substt., adjj., or verbs.
    1.
    Upon substantives:

    circa eosdem sensus certamen atque aemulatio,

    Quint. 10, 5, 5:

    circa S litteram deliciae,

    id. 1, 11, 6:

    verba dissensio,

    id. 3, 11, 5:

    memoriam suam vanitas atque jactatio,

    id. 11, 2, 22:

    hoc opiniones,

    id. 2, 15, 1;

    Plin 8, 16, 19, § 48: quem pugna est,

    Quint. 8, 6, 1; 7, 1, 15:

    voces inani studio,

    id. 8, prooem §

    18 et saep: rura sermo,

    Plin. 18, 1, 1, § 5:

    classicum brevis et expeditus labor,

    Plin. Ep 3, 9, 13:

    hospitia nullum fastidium,

    id. Pan. 20, 3:

    publica circa bonas artes socordia,

    Tac. A. 11, 15:

    principem novo exemplo, i. e. in principe,

    Suet. Claud. 14.—
    2.
    Upon adjectives:

    non circa plurium artium species praestantem, sed in omnibus eminentissimum,

    Quint. 12, 10, 12:

    jus nostrum attentior,

    id. 4, 5, 21:

    studia mentis erectae,

    id. 1, 3, 10:

    lites raras ridiculi,

    id. 7, 1, 43:

    praecepta utiles sententiae,

    id. 10, 1, 52; 6, 1, 42 al.:

    corporis curam morosior,

    Suet. Caes. 45:

    victum indifferens,

    id. ib. 53:

    deos ac religiones neglegentior,

    id. Tib. 69:

    administrationem imperii vacuus,

    id. Dom. 3 al.:

    summa scelera distentum,

    Tac. A. 16, 8 fin.:

    adfectationem Germanicae originis ultro ambitiosi,

    id. G. 28:

    excessus otiosus,

    id. Or. 22:

    se animati,

    Just. 14, 1, 3 al. —
    3.
    Upon verbs facetum quoque non tantum circa ridicula opinor consistere, Quint. 6, 3, 19:

    hoc disputatum est,

    id. 1, 5, 34:

    priores erratur,

    id. 2, 5, 26:

    formas litterarum haerere,

    id. 1, 1, 21, cf. id. 5, 10, 114; Suet. Aug. 71. res tenues morari, Quint 1, 1, 35:

    consilium elegendi successoris in duas factiones scindebantur,

    Tac. H. 1, 13:

    Medeam, Thyestem (tragoedias) tempus consumas,

    id. Or. 3:

    successorem omnia ordinari,

    Suet. Claud. 45:

    ceremonias, item circa omnium ordinum statum quaedam correxit,

    id. ib. 22.
    Circa very rarely follows its case:

    quem circa,

    Cic.
    Verr. 2, 4, 48, § 107; Ov. A. A. 2, 577; id..3, 668; cf. circum, II. fin.
    2.
    Circa, ae, v. Circe.

    Lewis & Short latin dictionary > Circa

  • 3 circa

    1.
    circā, a later access. form for circum; not freq. before the Aug. per., esp. in Livy and Quintilian [acc. to Klotz, circa = circum ea; cf: antea, interea, postea, praeterea, etc.].
    I.
    Adv.
    A.
    ( = circum, I. B.) Around, round about, all around, in the environs or neighborhood:

    gramen erat circa,

    Ov. M. 3, 411:

    ripaeque lacusque Responsant circa,

    Verg. A. 12, 757:

    at circa gravibus pensis affixa puella... remittat opus,

    Tib. 1, 3, 87:

    circaque quā tumor est,

    Cels. 5, 28, 3; 5, 28, 4: fluvius ab tergo; ante circaque velut ripa praeceps oram ejus omnem cingebat, Liv. 27, 18, 5; 28, 33, 2:

    circa Padus amnis,

    id. 21, 43, 4 Weissenb. ad loc.:

    caligo, quam circa umidi effuderant montes,

    Curt. 4, 12, 20:

    alibi quam Romao circaque,

    Plin. 26, 1, 1, § 1; Quint. 12, prooem. § 2; Tac. A. 2, 11.—
    B.
    Circa esse, to be in the region around, in the neighborhood:

    ex montibus qui circa sunt,

    Liv. 1, 4, 6:

    Tarquinium moribundum cum qui circa erant excepissent,

    id. 1, 41, 1:

    sed non passi sunt ii, qui circa erant,

    Nep. Eum. 10, 4:

    eversa est turris quodque circa muri erat,

    Liv. 34, 29, 6:

    Corinthus et quae circa est regio,

    Plin. 24, 9, 42, § 69; Quint. 10, 7, 16. —Also freq. without esse, in connection with a subst.:

    multarum circa civitatum irritatis animis,

    the towns lying around, Liv. 1, 17, 4; 9, 2, 1; 27, 30, 3; 29, 29, 2;

    42, 64, 2: angulus muri erat in planiorem patentioremque quam cetera circa vallem vergens ( = cetera loca quae circa erant),

    id. 21, 7, 5:

    corpora multa virūm circa,

    Verg. A. 7, 535; Plin. 3, 17, 21, § 124.—
    C.
    Strengthened: undique circa and circa omnis ( = circum), round about, all around: frumento undique circa ex agris convecto. Liv. 42, 56, 8; 23, 19, 8;

    nam et circa omnia defecerunt,

    id. 9, 23, 10:

    cum tam procul Romani unica spes, circa omnia hostium essent,

    id. 21, 11, 12; cf. id. 9, 2, 7 Drak.:

    exhausto circa omni agro,

    id. 31, 38, 1; 24, 3, 3; Val. Fl. 8, 2; Flor. 1, 18, 12 Duker; Quint. 9, 2, 45.—
    II.
    Prep. with acc.
    A.
    In space.
    1.
    ( = circum, II. B.) Prop., in the region which surrounds, about, around, on the sides of:

    quam (Hennam) circa lacus lucique sunt plurimi atque laetissimi flores omni tempore anni,

    Cic. Verr. 2, 4, 48, § 107:

    noctu ligna contulerunt circa casam eam, in quā quiescebat,

    Nep. Alcib. 10, 4:

    circa flumina et lacus frequens nebula est,

    Sen. Q. N. 5, 3, 1:

    circa equum Alexandri,

    Curt. 4, 15, 26:

    illi robur et aes triplex Circa pectus erat,

    Hor. C. 1, 3, 10; id. S. 2, 6, 34:

    quem circa tigres jacent,

    Ov. M. 3, 668.—
    2.
    ( = circum, II. C.) Into... around, to... round about, etc. (first in Livy):

    Romulus legatos circa vicinas gentes misit,

    Liv. 1, 9, 2:

    legatis circa duodecim populos missis,

    id. 4, 23, 5; 28, 26, 11:

    circa domos ire,

    id. 26, 13, 1; 25, 9, 2; 39, 18, 2;

    29, 22, 3: circa civitates missi legati,

    id. 21, 49, 7 Weissenb.; 31, 3, 5; Plin. 7, 37, 37, § 123; Suet. Aug. 49; id. Ner. 28:

    litteris circa praefectos dimissis,

    Liv. 42, 51, 1:

    custodes circa omnes portas missi,

    id. 28, 26, 11; 26, 13, 1.—
    3.
    ( = circum, II. D.) With the prevailing idea of neighborhood, vicinity, in the region of, near to, near by:

    Capuam et urbis circa Capuam occupare,

    Cic. Agr. 1, 7, 22:

    circa Liternum posuit castra,

    in the neighborhood of, Liv. 23, 35, 6:

    tabernae erant circa forum,

    Quint. 6, 3, 38:

    circa Armeniae montes,

    Curt. 5, 1, 13:

    Acesinen amnem,

    Plin. 12, 5, 11, § 23:

    domum auream,

    Suet. Ner. 38:

    sacrificantem,

    id. Claud. 36.—
    b.
    As a less definite designation of place for in:

    Orestis liberi sedem cepere circa Lesbum insulam,

    Vell. 1, 2, 5:

    circa Mesopotamiam subsistere,

    Curt. 4, 9, 1:

    quod circa Syriam nascitur,

    Plin. 19, 3, 16, § 46;

    Quint. prooem. § 20: initia statim primi libri,

    id. 1, 5, 44; cf.

    finem,

    id. 4, 3, 5:

    virentes campos,

    Hor. C. 2, 5, 5:

    cum amor saeviet circa jecur,

    id. ib. 1, 25, 15 (cf. Petr. 17, 8:

    dolor saevit in praecordiis). So esp. freq. in medic. lang.: circa faciem, nares, aures, labra,

    Cels. 5, 28, 2; 5, 2, 8.—So in Livy, with names of places, approaching the more general use of later writers, v. infra, C.:

    quadriduum circa rupem consumptum,

    Liv. 21, 37, 3:

    compositis circa Opuntem rebus,

    id. 28, 7, 9:

    iisdem diebus circa Chalcidem Thoas... eandem fortunam habuit,

    id. 35, 37, 5 Weissenb. ad loc.; cf.:

    multos circa unam rem ambitus fecerim,

    id. 27, 27, 12 Weissenb. ad loc.—
    4.
    ( = circum, II. E.) In respect to persons who surround one (as attendants, friends, adherents, etc.), around, about:

    multa sibi opus esse, multa canibus (sarcast. for indagatoribus) suis, quos circa se haberet,

    Cic. Verr. 2, 1, 48, § 126:

    ex iis trecentos juvenes inermes circa se habebat,

    Liv. 29, 1, 2:

    omnes,

    Suet. Aug. 48; id. Calig. 43:

    circa regem erat et Phrygum turba,

    Curt. 3, 1, 17:

    e spadonibus, qui circa reginam erant,

    id. 4, 10, 25: omne sed officium circa te semper obibat turba tui sexūs, [p. 334] Mart. 1, 91, 3:

    quod omnes circa te similes tui effecisti,

    Plin. Pan. 83, 3.—In the language of the imperial court:

    circa latus alicujus agere,

    to wait on, altend, Dig. 27, 1, 30.—Hence also without a verb: circa aliquem, = hoi peri tina, the attendants, companions of a person:

    omnibus vero circa eum gratuito aut levi fenore obstrictis,

    Suet. Caes. 27; id. Dom. 9; cf. Liv. 21, 49, 7 Drak.—
    B.
    (Peculiar to the form circa). In time, designating nearness, proximity to a definite point of time, about (first in Livy; cf.

    circiter): postero die circa eandem horam in eundem locum rex copias admovit,

    Liv. 42, 57, 10:

    circa eum mensem,

    Plin. 9, 18, 33, § 69:

    lucis ortum,

    Curt. 5, 3, 7:

    lucem,

    Suet. Oth. 11:

    mediam noctem,

    id. Claud. 2:

    vernum aequinoctium,

    Col. 5, 6, 19:

    Kalendas et Idus Octobr.,

    id. 5, 10, 8, 5, 10, 12; 5, 12, 2 al.; Plin. Ep. 1, 7, 4; Pall. 2, 4; 2, 7 al.—With definite numbers:

    septimum diem,

    Cels. 2, 6:

    undecimam horam,

    Suet. Caes. 88:

    lustra decem,

    Hor. C. 4, 1, 6; Scrib. 227.—With general designations of time:

    tempora illa,

    Quint. 11, 3, 143:

    tempora Peloponnesia,

    id. 12, 10, 4:

    Murenae Cepionisque conjurationis tempus,

    Vell. 2, 93, 1:

    Magni Pompeii aetatem,

    Plin. 33, 12, 55, § 156:

    mortem,

    id. 11, 37, 73, § 189:

    initia imperii,

    Suet. Claud. 7.—And in the designation of periods of time by persons who belonged to them (cf. ante):

    circa Demetrium Phalerea,

    about the time of Demetrius Phalereus, Quint. 2, 4, 41 Spald.:

    Tisiam et Coraca,

    id. 2, 17, 7:

    Philippum,

    id. 12, 10, 6:

    Ciceronem,

    Sen. Contr. 1 praef.:

    Attium,

    Vell. 1, 17, 1.—
    2.
    In numerical designations, about, nearly, almost (first in Livy for the usual ad or circiter):

    ea fuere oppida circa septuaginta,

    Liv. 45, 34, 6:

    quingentos Romanorum,

    id. 27, 42, 8:

    decem milia Persarum,

    Curt. 4, 6, 30:

    sestertium vicies,

    Suet. Claud. 6:

    quartum milliarium,

    id. Ner. 48:

    selibram,

    Cels. 4, 19:

    singulas heminas,

    id. 7, 15.—
    C.
    (Also peculiar to the form circa, and only in post-Aug. prose; esp. freq. in Quint., occurring more than seventy times.) Trop. for the designation of an object about which, as if it were a centre, any thing moves, is done, etc., around, about, in, in respect to, etc.; depending upon substt., adjj., or verbs.
    1.
    Upon substantives:

    circa eosdem sensus certamen atque aemulatio,

    Quint. 10, 5, 5:

    circa S litteram deliciae,

    id. 1, 11, 6:

    verba dissensio,

    id. 3, 11, 5:

    memoriam suam vanitas atque jactatio,

    id. 11, 2, 22:

    hoc opiniones,

    id. 2, 15, 1;

    Plin 8, 16, 19, § 48: quem pugna est,

    Quint. 8, 6, 1; 7, 1, 15:

    voces inani studio,

    id. 8, prooem §

    18 et saep: rura sermo,

    Plin. 18, 1, 1, § 5:

    classicum brevis et expeditus labor,

    Plin. Ep 3, 9, 13:

    hospitia nullum fastidium,

    id. Pan. 20, 3:

    publica circa bonas artes socordia,

    Tac. A. 11, 15:

    principem novo exemplo, i. e. in principe,

    Suet. Claud. 14.—
    2.
    Upon adjectives:

    non circa plurium artium species praestantem, sed in omnibus eminentissimum,

    Quint. 12, 10, 12:

    jus nostrum attentior,

    id. 4, 5, 21:

    studia mentis erectae,

    id. 1, 3, 10:

    lites raras ridiculi,

    id. 7, 1, 43:

    praecepta utiles sententiae,

    id. 10, 1, 52; 6, 1, 42 al.:

    corporis curam morosior,

    Suet. Caes. 45:

    victum indifferens,

    id. ib. 53:

    deos ac religiones neglegentior,

    id. Tib. 69:

    administrationem imperii vacuus,

    id. Dom. 3 al.:

    summa scelera distentum,

    Tac. A. 16, 8 fin.:

    adfectationem Germanicae originis ultro ambitiosi,

    id. G. 28:

    excessus otiosus,

    id. Or. 22:

    se animati,

    Just. 14, 1, 3 al. —
    3.
    Upon verbs facetum quoque non tantum circa ridicula opinor consistere, Quint. 6, 3, 19:

    hoc disputatum est,

    id. 1, 5, 34:

    priores erratur,

    id. 2, 5, 26:

    formas litterarum haerere,

    id. 1, 1, 21, cf. id. 5, 10, 114; Suet. Aug. 71. res tenues morari, Quint 1, 1, 35:

    consilium elegendi successoris in duas factiones scindebantur,

    Tac. H. 1, 13:

    Medeam, Thyestem (tragoedias) tempus consumas,

    id. Or. 3:

    successorem omnia ordinari,

    Suet. Claud. 45:

    ceremonias, item circa omnium ordinum statum quaedam correxit,

    id. ib. 22.
    Circa very rarely follows its case:

    quem circa,

    Cic.
    Verr. 2, 4, 48, § 107; Ov. A. A. 2, 577; id..3, 668; cf. circum, II. fin.
    2.
    Circa, ae, v. Circe.

    Lewis & Short latin dictionary > circa

  • 4 cael

    1.
    caelum ( cēlum, Serv. ad Verg. A. 1, 640), i, n. [caedo], the chisel or burin of the sculptor or engraver, a graver:

    caelata vasa... a caelo vocata, quod est genus ferramenti, quem vulgo cilionem vocant,

    Isid. Orig. 20, 4, 7; Quint. 2, 21, 24; Varr. ap. Non. p. 99, 18; Stat. S. 4, 6, 26; Mart. 6, 13, 1.— Plur., Aus. Epigr. 57, 6.
    2.
    caelum ( coelum; cf. Aelius ap. Varr. L. L. 5, § 18 Müll.; Plin. 2, 4, 3, § 9; Cic. Verr. 2, 2, 52, § 129), i, n. (old form cae-lus, i, m., Enn. ap. Non. p. 197, 9; and ap. Charis. p. 55 P.; Petr. 39, 5 sq.; 45, 3; Arn. 1, 59; cf. the foll. I. 2.; plur. caeli, only poet., Lucr. 2, 1097, caelos, cf. Serv. ad Verg. A. 1, 331; and in eccl. writers freq. for the Heb., v. infra, cf. Caes. ap Gell. 19, 8, 3 sq., and Charis. p. 21 P., who consider the plur. in gen. as not in use, v. Rudd. I. p. 109. From Cic. Fam. 9, 26, 3: unum caelum esset an innumerabilia, nothing can be positively inferred.—Form cael: divum domus altisonum cael, Enn. ap. Aus. Technop. 13, 17, or Ann. v. 561 Vahl.) [for cavilum, root in cavus; cf. Sanscr. çva-, to swell, be hollow; Gr. kuô, koilos], the sky, heaven, the heavens, the vault of heaven (in Lucr alone more than 150 times): hoc inde circum supraque, quod complexu continet terram, id quod nostri caelum memorant, Pac. ap. Varr. L. L. 5, § 17 Müll.:

    ante mare et terras et quod tegit omnia caelum,

    Ov. M. 1, 5; cf.:

    quis pariter (potis est) caelos omnīs convortere,

    Lucr. 2, 1097:

    boat caelum fremitu virum,

    Plaut. Am. 1, 1, 78; cf. Tib. 2, 5, 73; Cic. Rep. 6, 18, 1; cf. Cat. 62, 26:

    quicquid deorum in caelo regit,

    Hor. Epod. 5, 1 et saep.:

    lapides pluere, fulmina jaci de caelo,

    Liv. 28, 27, 16.—Hence the phrase de caelo tangi, to be struck with lightning, Cato, R. R. 14, 3; Liv. 26, 23, 5 Drak.; 29, 14, 3; Verg. E. 1, 17; Suet. Aug. 94; id. Galb. 1; Tac. A. 13, 24; 14, 12;

    so also, e caelo ictus,

    Cic. Div. 1, 10, 16.—
    2.
    Personified: Caelus (Caelum, Hyg. Fab. praef.), son of Aether and Dies, Cic. N. D. 3, 17, 44; father of Saturn, Enn. ap. Non. p. 197, 9; Cic. N. D. 2, 23, 63; of Vulcan, id. ib. 3, 21, 55; of Mercury and the first Venus, id. ib. 3, 23, 59, Serv ad Verg. A. 1, 297 al.—
    3.
    In the lang. of augury:

    de caelo servare,

    to observe the signs of heaven, Cic. Att. 4, 3, 3; so,

    de caelo fieri, of celestial signs,

    to appear, occur, id. Div. 1, 42, 93.—
    4.
    Prov.:

    quid si nunc caelum ruat? of a vain fear,

    Ter. Heaut. 4, 3, 41 Don.; cf. Varr ap. Non. p. 499, 24: delabi caelo, to drop down from the sky, of sudden or unexpected good fortune, Cic. Imp. Pomp. 14, 41; cf.. caelo missus, Tib 1, 3, 90; Liv. 10, 8, 10; Plin. 26, 3, 7, § 13:

    decidere de caelo,

    Plaut. Pers. 2, 3, 6 al.: caelum ac terras miscere, to confound every thing, overturn all, raise chaos, Liv 4, 3, 6; cf. Verg. A. 1, 133; 5, 790; Juv. 2, 25: findere caelum aratro, of an impossibility, Ov Tr 1, 8, 3: toto caelo errare, to err very much, be much or entirely mistaken, Macr. S. 3, 12, 10.—
    5.
    Gen. caeli in a pun with Caeli, gen. of Caelius, Serv. et Philarg. ad Verg. E. 3, 105.—
    6.
    In eccl. Lat. the plur caeli, ōrum, m., is very freq., the heavens, Tert. de Fuga, 12; id. adv. Marc. 4, 22; 5, 15; Lact. Epit. 1, 3; Cypr. Ep. 3, 3; 4, 5; Vulg. Psa. 32, 6; 21, 32; id. Isa. 1, 2.—
    II.
    Meton.
    A.
    Heaven, in a more restricted sense; the region of heaven, a climate, zone, region:

    cuicumque particulae caeli officeretur, quamvis esset procul, mutari lumina putabat,

    to whatever part of the horizon, however distant, the view was obstructed, Cic. de Or. 1, 39, 179; cf. Quint. 1, 10, 45:

    hoc caelum, sub quo natus educatusque essem,

    Liv. 5, 54, 3; so Plin. 8, 54, 80, § 216; 17, 2, 2, §§ 16 and 19 sq.; Flor. 4, 12, 62:

    caelum non animum mutant, qui trans mare currunt,

    Hor. Ep. 1, 11, 27.—
    B.
    The air, sky, atmosphere, temperature, climate, weather (very freq.):

    in hoc caelo, qui dicitur aër,

    Lucr. 4, 132; Plin. 2, 38, 38, § 102:

    caelum hoc, in quo nubes, imbres ventique coguntur,

    Cic. Tusc. 1, 19, 43:

    pingue et concretum caelum,

    id. Div. 1, 57, 130: commoda, quae percipiuntur caeli temperatione, id. N. D. 2, 5, 13; cf.:

    caell intemperies,

    Liv. 8, 18, 1; Quint. 7, 2, 3;

    Col. prooem. 1' intemperantia,

    id. ib. 3:

    spiritus,

    Cic. Cat. 1, 6, 15:

    gravitas,

    id. Att. 11, 22, 2; Tac. A. 2, 85:

    varium caeli morem praediscere,

    Verg. G. 1, 51:

    varietas et mutatio,

    Col. 11, 2, 1:

    qualitas,

    Quint. 5, 9, 15:

    caeli solique clementia,

    Flor. 3, 3, 13:

    subita mutatio,

    id. 4, 10, 9 al. —With adj.:

    bonum,

    Cato, R. R. 1, 2:

    tenue,

    Cic. Fat. 4, 7:

    salubre,

    id. Div. 1, 57, 130:

    serenum,

    Verg. G. 1, 260:

    palustre,

    Liv. 22, 2, 11:

    austerum,

    Plin. 18, 12, 31, § 123:

    foedum imbribus ac nebulis,

    Tac. Agr. 12:

    atrox,

    Flor. 3, 2, 2 et saep.:

    hibernum,

    Plin. 2, 47, 47, § 122:

    austrinum,

    id. 16, 26, 46, § 109:

    Italum,

    Hor. C. 2, 7, 4:

    Sabinum,

    id. Ep. 1, 7, 77; cf.:

    quae sit hiems Veliae, quod caelum Salerni,

    id. ib. 1, 15, 1. —
    C.
    Daytime, day (very rare): albente caelo, at break of day, Sisenn. ap. Quint. 8, 3, 35; Caes. B. C. 1, 68; Auct. B. Afr. 11; 80; cf.:

    eodem die albescente caelo,

    Dig. 28, 2, 25, § 1:

    vesperascente caelo,

    in the evening twilight, Nep. Pelop. 2, 5.—
    D.
    Height:

    mons in caelum attollitur,

    toward heaven, heavenwards, Plin. 5, 1, 1, § 6; cf.

    Verg.: aequata machina caelo,

    Verg. A. 4, 89.—So of the earth or upper world in opposition to the lower world:

    falsa ad caelum mittunt insomnia Manes,

    Verg. A. 6, 896.—
    E.
    Heaven, the abode of the happy dead, etc. (eccl. Lat.), Vulg. Apoc. 4, 2; 11, 15 et saep.; cf.:

    cum (animus) exierit et in liberum caelum quasi domum suam venerit,

    Cic. Tusc. 1, 22, 51:

    ut non ad mortem trudi, verum in caelum videretur escendere,

    id. ib. 1, 29, 71.—
    F.
    Trop, the summit of prosperity, happiness, honor, etc.:

    Caesar in caelum fertur,

    Cic. Phil. 4, 3, 6; cf. id. Att. 14, 18, 1; 6, 2, 9:

    Pisonem ferebat in caelum,

    praised, id. ib. 16, 7, 5:

    te summis laudibus ad caelum extulerunt,

    id. Fam. 9, 14, 1; 12, 25, 7; Hor. Ep 1, 10, 9; Tac. Or. 19.—Of things:

    omnia, quae etiam tu in caelum ferebas,

    extolled, Cic. Att. 7, 1, 5:

    caelo tenus extollere aliquid,

    Just. 12, 6, 2:

    in caelo ponere aliquem,

    id.,4,14; and: exaequare aliquem caelo, Lucr 1, 79; Flor. 2, 19, 3:

    Catonem caelo aequavit,

    Tac. A. 4, 34:

    caelo Musa beat,

    Hor. C. 4, 8, 29; cf.:

    recludere caelum,

    id. ib. 3, 2, 22;

    the opp.: collegam de caelo detraxisti,

    deprived of his exalted honor, Cic. Phil. 2, 42, 107: in caelo sum, I am in heaven, i. e. am very happy, id. Att. 2, 9, 1:

    digito caelum attingere,

    to be extremely fortunate, id. ib. 2, 1, 7:

    caelum accepisse fatebor,

    Ov. M. 14, 844:

    tunc tangam vertice caelum,

    Aus. Idyll. 8 fin.; cf.:

    caelum merere,

    Sen. Suas. 1 init.
    G.
    In gen., a vault, arch, covering:

    caelum camerarum,

    the interior surface of a vault, Vitr. 7, 3, 3; Flor. 3, 5, 30 dub.:

    capitis,

    Plin. 11, 37, 49, § 134.

    Lewis & Short latin dictionary > cael

  • 5 caeli

    1.
    caelum ( cēlum, Serv. ad Verg. A. 1, 640), i, n. [caedo], the chisel or burin of the sculptor or engraver, a graver:

    caelata vasa... a caelo vocata, quod est genus ferramenti, quem vulgo cilionem vocant,

    Isid. Orig. 20, 4, 7; Quint. 2, 21, 24; Varr. ap. Non. p. 99, 18; Stat. S. 4, 6, 26; Mart. 6, 13, 1.— Plur., Aus. Epigr. 57, 6.
    2.
    caelum ( coelum; cf. Aelius ap. Varr. L. L. 5, § 18 Müll.; Plin. 2, 4, 3, § 9; Cic. Verr. 2, 2, 52, § 129), i, n. (old form cae-lus, i, m., Enn. ap. Non. p. 197, 9; and ap. Charis. p. 55 P.; Petr. 39, 5 sq.; 45, 3; Arn. 1, 59; cf. the foll. I. 2.; plur. caeli, only poet., Lucr. 2, 1097, caelos, cf. Serv. ad Verg. A. 1, 331; and in eccl. writers freq. for the Heb., v. infra, cf. Caes. ap Gell. 19, 8, 3 sq., and Charis. p. 21 P., who consider the plur. in gen. as not in use, v. Rudd. I. p. 109. From Cic. Fam. 9, 26, 3: unum caelum esset an innumerabilia, nothing can be positively inferred.—Form cael: divum domus altisonum cael, Enn. ap. Aus. Technop. 13, 17, or Ann. v. 561 Vahl.) [for cavilum, root in cavus; cf. Sanscr. çva-, to swell, be hollow; Gr. kuô, koilos], the sky, heaven, the heavens, the vault of heaven (in Lucr alone more than 150 times): hoc inde circum supraque, quod complexu continet terram, id quod nostri caelum memorant, Pac. ap. Varr. L. L. 5, § 17 Müll.:

    ante mare et terras et quod tegit omnia caelum,

    Ov. M. 1, 5; cf.:

    quis pariter (potis est) caelos omnīs convortere,

    Lucr. 2, 1097:

    boat caelum fremitu virum,

    Plaut. Am. 1, 1, 78; cf. Tib. 2, 5, 73; Cic. Rep. 6, 18, 1; cf. Cat. 62, 26:

    quicquid deorum in caelo regit,

    Hor. Epod. 5, 1 et saep.:

    lapides pluere, fulmina jaci de caelo,

    Liv. 28, 27, 16.—Hence the phrase de caelo tangi, to be struck with lightning, Cato, R. R. 14, 3; Liv. 26, 23, 5 Drak.; 29, 14, 3; Verg. E. 1, 17; Suet. Aug. 94; id. Galb. 1; Tac. A. 13, 24; 14, 12;

    so also, e caelo ictus,

    Cic. Div. 1, 10, 16.—
    2.
    Personified: Caelus (Caelum, Hyg. Fab. praef.), son of Aether and Dies, Cic. N. D. 3, 17, 44; father of Saturn, Enn. ap. Non. p. 197, 9; Cic. N. D. 2, 23, 63; of Vulcan, id. ib. 3, 21, 55; of Mercury and the first Venus, id. ib. 3, 23, 59, Serv ad Verg. A. 1, 297 al.—
    3.
    In the lang. of augury:

    de caelo servare,

    to observe the signs of heaven, Cic. Att. 4, 3, 3; so,

    de caelo fieri, of celestial signs,

    to appear, occur, id. Div. 1, 42, 93.—
    4.
    Prov.:

    quid si nunc caelum ruat? of a vain fear,

    Ter. Heaut. 4, 3, 41 Don.; cf. Varr ap. Non. p. 499, 24: delabi caelo, to drop down from the sky, of sudden or unexpected good fortune, Cic. Imp. Pomp. 14, 41; cf.. caelo missus, Tib 1, 3, 90; Liv. 10, 8, 10; Plin. 26, 3, 7, § 13:

    decidere de caelo,

    Plaut. Pers. 2, 3, 6 al.: caelum ac terras miscere, to confound every thing, overturn all, raise chaos, Liv 4, 3, 6; cf. Verg. A. 1, 133; 5, 790; Juv. 2, 25: findere caelum aratro, of an impossibility, Ov Tr 1, 8, 3: toto caelo errare, to err very much, be much or entirely mistaken, Macr. S. 3, 12, 10.—
    5.
    Gen. caeli in a pun with Caeli, gen. of Caelius, Serv. et Philarg. ad Verg. E. 3, 105.—
    6.
    In eccl. Lat. the plur caeli, ōrum, m., is very freq., the heavens, Tert. de Fuga, 12; id. adv. Marc. 4, 22; 5, 15; Lact. Epit. 1, 3; Cypr. Ep. 3, 3; 4, 5; Vulg. Psa. 32, 6; 21, 32; id. Isa. 1, 2.—
    II.
    Meton.
    A.
    Heaven, in a more restricted sense; the region of heaven, a climate, zone, region:

    cuicumque particulae caeli officeretur, quamvis esset procul, mutari lumina putabat,

    to whatever part of the horizon, however distant, the view was obstructed, Cic. de Or. 1, 39, 179; cf. Quint. 1, 10, 45:

    hoc caelum, sub quo natus educatusque essem,

    Liv. 5, 54, 3; so Plin. 8, 54, 80, § 216; 17, 2, 2, §§ 16 and 19 sq.; Flor. 4, 12, 62:

    caelum non animum mutant, qui trans mare currunt,

    Hor. Ep. 1, 11, 27.—
    B.
    The air, sky, atmosphere, temperature, climate, weather (very freq.):

    in hoc caelo, qui dicitur aër,

    Lucr. 4, 132; Plin. 2, 38, 38, § 102:

    caelum hoc, in quo nubes, imbres ventique coguntur,

    Cic. Tusc. 1, 19, 43:

    pingue et concretum caelum,

    id. Div. 1, 57, 130: commoda, quae percipiuntur caeli temperatione, id. N. D. 2, 5, 13; cf.:

    caell intemperies,

    Liv. 8, 18, 1; Quint. 7, 2, 3;

    Col. prooem. 1' intemperantia,

    id. ib. 3:

    spiritus,

    Cic. Cat. 1, 6, 15:

    gravitas,

    id. Att. 11, 22, 2; Tac. A. 2, 85:

    varium caeli morem praediscere,

    Verg. G. 1, 51:

    varietas et mutatio,

    Col. 11, 2, 1:

    qualitas,

    Quint. 5, 9, 15:

    caeli solique clementia,

    Flor. 3, 3, 13:

    subita mutatio,

    id. 4, 10, 9 al. —With adj.:

    bonum,

    Cato, R. R. 1, 2:

    tenue,

    Cic. Fat. 4, 7:

    salubre,

    id. Div. 1, 57, 130:

    serenum,

    Verg. G. 1, 260:

    palustre,

    Liv. 22, 2, 11:

    austerum,

    Plin. 18, 12, 31, § 123:

    foedum imbribus ac nebulis,

    Tac. Agr. 12:

    atrox,

    Flor. 3, 2, 2 et saep.:

    hibernum,

    Plin. 2, 47, 47, § 122:

    austrinum,

    id. 16, 26, 46, § 109:

    Italum,

    Hor. C. 2, 7, 4:

    Sabinum,

    id. Ep. 1, 7, 77; cf.:

    quae sit hiems Veliae, quod caelum Salerni,

    id. ib. 1, 15, 1. —
    C.
    Daytime, day (very rare): albente caelo, at break of day, Sisenn. ap. Quint. 8, 3, 35; Caes. B. C. 1, 68; Auct. B. Afr. 11; 80; cf.:

    eodem die albescente caelo,

    Dig. 28, 2, 25, § 1:

    vesperascente caelo,

    in the evening twilight, Nep. Pelop. 2, 5.—
    D.
    Height:

    mons in caelum attollitur,

    toward heaven, heavenwards, Plin. 5, 1, 1, § 6; cf.

    Verg.: aequata machina caelo,

    Verg. A. 4, 89.—So of the earth or upper world in opposition to the lower world:

    falsa ad caelum mittunt insomnia Manes,

    Verg. A. 6, 896.—
    E.
    Heaven, the abode of the happy dead, etc. (eccl. Lat.), Vulg. Apoc. 4, 2; 11, 15 et saep.; cf.:

    cum (animus) exierit et in liberum caelum quasi domum suam venerit,

    Cic. Tusc. 1, 22, 51:

    ut non ad mortem trudi, verum in caelum videretur escendere,

    id. ib. 1, 29, 71.—
    F.
    Trop, the summit of prosperity, happiness, honor, etc.:

    Caesar in caelum fertur,

    Cic. Phil. 4, 3, 6; cf. id. Att. 14, 18, 1; 6, 2, 9:

    Pisonem ferebat in caelum,

    praised, id. ib. 16, 7, 5:

    te summis laudibus ad caelum extulerunt,

    id. Fam. 9, 14, 1; 12, 25, 7; Hor. Ep 1, 10, 9; Tac. Or. 19.—Of things:

    omnia, quae etiam tu in caelum ferebas,

    extolled, Cic. Att. 7, 1, 5:

    caelo tenus extollere aliquid,

    Just. 12, 6, 2:

    in caelo ponere aliquem,

    id.,4,14; and: exaequare aliquem caelo, Lucr 1, 79; Flor. 2, 19, 3:

    Catonem caelo aequavit,

    Tac. A. 4, 34:

    caelo Musa beat,

    Hor. C. 4, 8, 29; cf.:

    recludere caelum,

    id. ib. 3, 2, 22;

    the opp.: collegam de caelo detraxisti,

    deprived of his exalted honor, Cic. Phil. 2, 42, 107: in caelo sum, I am in heaven, i. e. am very happy, id. Att. 2, 9, 1:

    digito caelum attingere,

    to be extremely fortunate, id. ib. 2, 1, 7:

    caelum accepisse fatebor,

    Ov. M. 14, 844:

    tunc tangam vertice caelum,

    Aus. Idyll. 8 fin.; cf.:

    caelum merere,

    Sen. Suas. 1 init.
    G.
    In gen., a vault, arch, covering:

    caelum camerarum,

    the interior surface of a vault, Vitr. 7, 3, 3; Flor. 3, 5, 30 dub.:

    capitis,

    Plin. 11, 37, 49, § 134.

    Lewis & Short latin dictionary > caeli

  • 6 caelum

    1.
    caelum ( cēlum, Serv. ad Verg. A. 1, 640), i, n. [caedo], the chisel or burin of the sculptor or engraver, a graver:

    caelata vasa... a caelo vocata, quod est genus ferramenti, quem vulgo cilionem vocant,

    Isid. Orig. 20, 4, 7; Quint. 2, 21, 24; Varr. ap. Non. p. 99, 18; Stat. S. 4, 6, 26; Mart. 6, 13, 1.— Plur., Aus. Epigr. 57, 6.
    2.
    caelum ( coelum; cf. Aelius ap. Varr. L. L. 5, § 18 Müll.; Plin. 2, 4, 3, § 9; Cic. Verr. 2, 2, 52, § 129), i, n. (old form cae-lus, i, m., Enn. ap. Non. p. 197, 9; and ap. Charis. p. 55 P.; Petr. 39, 5 sq.; 45, 3; Arn. 1, 59; cf. the foll. I. 2.; plur. caeli, only poet., Lucr. 2, 1097, caelos, cf. Serv. ad Verg. A. 1, 331; and in eccl. writers freq. for the Heb., v. infra, cf. Caes. ap Gell. 19, 8, 3 sq., and Charis. p. 21 P., who consider the plur. in gen. as not in use, v. Rudd. I. p. 109. From Cic. Fam. 9, 26, 3: unum caelum esset an innumerabilia, nothing can be positively inferred.—Form cael: divum domus altisonum cael, Enn. ap. Aus. Technop. 13, 17, or Ann. v. 561 Vahl.) [for cavilum, root in cavus; cf. Sanscr. çva-, to swell, be hollow; Gr. kuô, koilos], the sky, heaven, the heavens, the vault of heaven (in Lucr alone more than 150 times): hoc inde circum supraque, quod complexu continet terram, id quod nostri caelum memorant, Pac. ap. Varr. L. L. 5, § 17 Müll.:

    ante mare et terras et quod tegit omnia caelum,

    Ov. M. 1, 5; cf.:

    quis pariter (potis est) caelos omnīs convortere,

    Lucr. 2, 1097:

    boat caelum fremitu virum,

    Plaut. Am. 1, 1, 78; cf. Tib. 2, 5, 73; Cic. Rep. 6, 18, 1; cf. Cat. 62, 26:

    quicquid deorum in caelo regit,

    Hor. Epod. 5, 1 et saep.:

    lapides pluere, fulmina jaci de caelo,

    Liv. 28, 27, 16.—Hence the phrase de caelo tangi, to be struck with lightning, Cato, R. R. 14, 3; Liv. 26, 23, 5 Drak.; 29, 14, 3; Verg. E. 1, 17; Suet. Aug. 94; id. Galb. 1; Tac. A. 13, 24; 14, 12;

    so also, e caelo ictus,

    Cic. Div. 1, 10, 16.—
    2.
    Personified: Caelus (Caelum, Hyg. Fab. praef.), son of Aether and Dies, Cic. N. D. 3, 17, 44; father of Saturn, Enn. ap. Non. p. 197, 9; Cic. N. D. 2, 23, 63; of Vulcan, id. ib. 3, 21, 55; of Mercury and the first Venus, id. ib. 3, 23, 59, Serv ad Verg. A. 1, 297 al.—
    3.
    In the lang. of augury:

    de caelo servare,

    to observe the signs of heaven, Cic. Att. 4, 3, 3; so,

    de caelo fieri, of celestial signs,

    to appear, occur, id. Div. 1, 42, 93.—
    4.
    Prov.:

    quid si nunc caelum ruat? of a vain fear,

    Ter. Heaut. 4, 3, 41 Don.; cf. Varr ap. Non. p. 499, 24: delabi caelo, to drop down from the sky, of sudden or unexpected good fortune, Cic. Imp. Pomp. 14, 41; cf.. caelo missus, Tib 1, 3, 90; Liv. 10, 8, 10; Plin. 26, 3, 7, § 13:

    decidere de caelo,

    Plaut. Pers. 2, 3, 6 al.: caelum ac terras miscere, to confound every thing, overturn all, raise chaos, Liv 4, 3, 6; cf. Verg. A. 1, 133; 5, 790; Juv. 2, 25: findere caelum aratro, of an impossibility, Ov Tr 1, 8, 3: toto caelo errare, to err very much, be much or entirely mistaken, Macr. S. 3, 12, 10.—
    5.
    Gen. caeli in a pun with Caeli, gen. of Caelius, Serv. et Philarg. ad Verg. E. 3, 105.—
    6.
    In eccl. Lat. the plur caeli, ōrum, m., is very freq., the heavens, Tert. de Fuga, 12; id. adv. Marc. 4, 22; 5, 15; Lact. Epit. 1, 3; Cypr. Ep. 3, 3; 4, 5; Vulg. Psa. 32, 6; 21, 32; id. Isa. 1, 2.—
    II.
    Meton.
    A.
    Heaven, in a more restricted sense; the region of heaven, a climate, zone, region:

    cuicumque particulae caeli officeretur, quamvis esset procul, mutari lumina putabat,

    to whatever part of the horizon, however distant, the view was obstructed, Cic. de Or. 1, 39, 179; cf. Quint. 1, 10, 45:

    hoc caelum, sub quo natus educatusque essem,

    Liv. 5, 54, 3; so Plin. 8, 54, 80, § 216; 17, 2, 2, §§ 16 and 19 sq.; Flor. 4, 12, 62:

    caelum non animum mutant, qui trans mare currunt,

    Hor. Ep. 1, 11, 27.—
    B.
    The air, sky, atmosphere, temperature, climate, weather (very freq.):

    in hoc caelo, qui dicitur aër,

    Lucr. 4, 132; Plin. 2, 38, 38, § 102:

    caelum hoc, in quo nubes, imbres ventique coguntur,

    Cic. Tusc. 1, 19, 43:

    pingue et concretum caelum,

    id. Div. 1, 57, 130: commoda, quae percipiuntur caeli temperatione, id. N. D. 2, 5, 13; cf.:

    caell intemperies,

    Liv. 8, 18, 1; Quint. 7, 2, 3;

    Col. prooem. 1' intemperantia,

    id. ib. 3:

    spiritus,

    Cic. Cat. 1, 6, 15:

    gravitas,

    id. Att. 11, 22, 2; Tac. A. 2, 85:

    varium caeli morem praediscere,

    Verg. G. 1, 51:

    varietas et mutatio,

    Col. 11, 2, 1:

    qualitas,

    Quint. 5, 9, 15:

    caeli solique clementia,

    Flor. 3, 3, 13:

    subita mutatio,

    id. 4, 10, 9 al. —With adj.:

    bonum,

    Cato, R. R. 1, 2:

    tenue,

    Cic. Fat. 4, 7:

    salubre,

    id. Div. 1, 57, 130:

    serenum,

    Verg. G. 1, 260:

    palustre,

    Liv. 22, 2, 11:

    austerum,

    Plin. 18, 12, 31, § 123:

    foedum imbribus ac nebulis,

    Tac. Agr. 12:

    atrox,

    Flor. 3, 2, 2 et saep.:

    hibernum,

    Plin. 2, 47, 47, § 122:

    austrinum,

    id. 16, 26, 46, § 109:

    Italum,

    Hor. C. 2, 7, 4:

    Sabinum,

    id. Ep. 1, 7, 77; cf.:

    quae sit hiems Veliae, quod caelum Salerni,

    id. ib. 1, 15, 1. —
    C.
    Daytime, day (very rare): albente caelo, at break of day, Sisenn. ap. Quint. 8, 3, 35; Caes. B. C. 1, 68; Auct. B. Afr. 11; 80; cf.:

    eodem die albescente caelo,

    Dig. 28, 2, 25, § 1:

    vesperascente caelo,

    in the evening twilight, Nep. Pelop. 2, 5.—
    D.
    Height:

    mons in caelum attollitur,

    toward heaven, heavenwards, Plin. 5, 1, 1, § 6; cf.

    Verg.: aequata machina caelo,

    Verg. A. 4, 89.—So of the earth or upper world in opposition to the lower world:

    falsa ad caelum mittunt insomnia Manes,

    Verg. A. 6, 896.—
    E.
    Heaven, the abode of the happy dead, etc. (eccl. Lat.), Vulg. Apoc. 4, 2; 11, 15 et saep.; cf.:

    cum (animus) exierit et in liberum caelum quasi domum suam venerit,

    Cic. Tusc. 1, 22, 51:

    ut non ad mortem trudi, verum in caelum videretur escendere,

    id. ib. 1, 29, 71.—
    F.
    Trop, the summit of prosperity, happiness, honor, etc.:

    Caesar in caelum fertur,

    Cic. Phil. 4, 3, 6; cf. id. Att. 14, 18, 1; 6, 2, 9:

    Pisonem ferebat in caelum,

    praised, id. ib. 16, 7, 5:

    te summis laudibus ad caelum extulerunt,

    id. Fam. 9, 14, 1; 12, 25, 7; Hor. Ep 1, 10, 9; Tac. Or. 19.—Of things:

    omnia, quae etiam tu in caelum ferebas,

    extolled, Cic. Att. 7, 1, 5:

    caelo tenus extollere aliquid,

    Just. 12, 6, 2:

    in caelo ponere aliquem,

    id.,4,14; and: exaequare aliquem caelo, Lucr 1, 79; Flor. 2, 19, 3:

    Catonem caelo aequavit,

    Tac. A. 4, 34:

    caelo Musa beat,

    Hor. C. 4, 8, 29; cf.:

    recludere caelum,

    id. ib. 3, 2, 22;

    the opp.: collegam de caelo detraxisti,

    deprived of his exalted honor, Cic. Phil. 2, 42, 107: in caelo sum, I am in heaven, i. e. am very happy, id. Att. 2, 9, 1:

    digito caelum attingere,

    to be extremely fortunate, id. ib. 2, 1, 7:

    caelum accepisse fatebor,

    Ov. M. 14, 844:

    tunc tangam vertice caelum,

    Aus. Idyll. 8 fin.; cf.:

    caelum merere,

    Sen. Suas. 1 init.
    G.
    In gen., a vault, arch, covering:

    caelum camerarum,

    the interior surface of a vault, Vitr. 7, 3, 3; Flor. 3, 5, 30 dub.:

    capitis,

    Plin. 11, 37, 49, § 134.

    Lewis & Short latin dictionary > caelum

  • 7 celum

    1.
    caelum ( cēlum, Serv. ad Verg. A. 1, 640), i, n. [caedo], the chisel or burin of the sculptor or engraver, a graver:

    caelata vasa... a caelo vocata, quod est genus ferramenti, quem vulgo cilionem vocant,

    Isid. Orig. 20, 4, 7; Quint. 2, 21, 24; Varr. ap. Non. p. 99, 18; Stat. S. 4, 6, 26; Mart. 6, 13, 1.— Plur., Aus. Epigr. 57, 6.
    2.
    caelum ( coelum; cf. Aelius ap. Varr. L. L. 5, § 18 Müll.; Plin. 2, 4, 3, § 9; Cic. Verr. 2, 2, 52, § 129), i, n. (old form cae-lus, i, m., Enn. ap. Non. p. 197, 9; and ap. Charis. p. 55 P.; Petr. 39, 5 sq.; 45, 3; Arn. 1, 59; cf. the foll. I. 2.; plur. caeli, only poet., Lucr. 2, 1097, caelos, cf. Serv. ad Verg. A. 1, 331; and in eccl. writers freq. for the Heb., v. infra, cf. Caes. ap Gell. 19, 8, 3 sq., and Charis. p. 21 P., who consider the plur. in gen. as not in use, v. Rudd. I. p. 109. From Cic. Fam. 9, 26, 3: unum caelum esset an innumerabilia, nothing can be positively inferred.—Form cael: divum domus altisonum cael, Enn. ap. Aus. Technop. 13, 17, or Ann. v. 561 Vahl.) [for cavilum, root in cavus; cf. Sanscr. çva-, to swell, be hollow; Gr. kuô, koilos], the sky, heaven, the heavens, the vault of heaven (in Lucr alone more than 150 times): hoc inde circum supraque, quod complexu continet terram, id quod nostri caelum memorant, Pac. ap. Varr. L. L. 5, § 17 Müll.:

    ante mare et terras et quod tegit omnia caelum,

    Ov. M. 1, 5; cf.:

    quis pariter (potis est) caelos omnīs convortere,

    Lucr. 2, 1097:

    boat caelum fremitu virum,

    Plaut. Am. 1, 1, 78; cf. Tib. 2, 5, 73; Cic. Rep. 6, 18, 1; cf. Cat. 62, 26:

    quicquid deorum in caelo regit,

    Hor. Epod. 5, 1 et saep.:

    lapides pluere, fulmina jaci de caelo,

    Liv. 28, 27, 16.—Hence the phrase de caelo tangi, to be struck with lightning, Cato, R. R. 14, 3; Liv. 26, 23, 5 Drak.; 29, 14, 3; Verg. E. 1, 17; Suet. Aug. 94; id. Galb. 1; Tac. A. 13, 24; 14, 12;

    so also, e caelo ictus,

    Cic. Div. 1, 10, 16.—
    2.
    Personified: Caelus (Caelum, Hyg. Fab. praef.), son of Aether and Dies, Cic. N. D. 3, 17, 44; father of Saturn, Enn. ap. Non. p. 197, 9; Cic. N. D. 2, 23, 63; of Vulcan, id. ib. 3, 21, 55; of Mercury and the first Venus, id. ib. 3, 23, 59, Serv ad Verg. A. 1, 297 al.—
    3.
    In the lang. of augury:

    de caelo servare,

    to observe the signs of heaven, Cic. Att. 4, 3, 3; so,

    de caelo fieri, of celestial signs,

    to appear, occur, id. Div. 1, 42, 93.—
    4.
    Prov.:

    quid si nunc caelum ruat? of a vain fear,

    Ter. Heaut. 4, 3, 41 Don.; cf. Varr ap. Non. p. 499, 24: delabi caelo, to drop down from the sky, of sudden or unexpected good fortune, Cic. Imp. Pomp. 14, 41; cf.. caelo missus, Tib 1, 3, 90; Liv. 10, 8, 10; Plin. 26, 3, 7, § 13:

    decidere de caelo,

    Plaut. Pers. 2, 3, 6 al.: caelum ac terras miscere, to confound every thing, overturn all, raise chaos, Liv 4, 3, 6; cf. Verg. A. 1, 133; 5, 790; Juv. 2, 25: findere caelum aratro, of an impossibility, Ov Tr 1, 8, 3: toto caelo errare, to err very much, be much or entirely mistaken, Macr. S. 3, 12, 10.—
    5.
    Gen. caeli in a pun with Caeli, gen. of Caelius, Serv. et Philarg. ad Verg. E. 3, 105.—
    6.
    In eccl. Lat. the plur caeli, ōrum, m., is very freq., the heavens, Tert. de Fuga, 12; id. adv. Marc. 4, 22; 5, 15; Lact. Epit. 1, 3; Cypr. Ep. 3, 3; 4, 5; Vulg. Psa. 32, 6; 21, 32; id. Isa. 1, 2.—
    II.
    Meton.
    A.
    Heaven, in a more restricted sense; the region of heaven, a climate, zone, region:

    cuicumque particulae caeli officeretur, quamvis esset procul, mutari lumina putabat,

    to whatever part of the horizon, however distant, the view was obstructed, Cic. de Or. 1, 39, 179; cf. Quint. 1, 10, 45:

    hoc caelum, sub quo natus educatusque essem,

    Liv. 5, 54, 3; so Plin. 8, 54, 80, § 216; 17, 2, 2, §§ 16 and 19 sq.; Flor. 4, 12, 62:

    caelum non animum mutant, qui trans mare currunt,

    Hor. Ep. 1, 11, 27.—
    B.
    The air, sky, atmosphere, temperature, climate, weather (very freq.):

    in hoc caelo, qui dicitur aër,

    Lucr. 4, 132; Plin. 2, 38, 38, § 102:

    caelum hoc, in quo nubes, imbres ventique coguntur,

    Cic. Tusc. 1, 19, 43:

    pingue et concretum caelum,

    id. Div. 1, 57, 130: commoda, quae percipiuntur caeli temperatione, id. N. D. 2, 5, 13; cf.:

    caell intemperies,

    Liv. 8, 18, 1; Quint. 7, 2, 3;

    Col. prooem. 1' intemperantia,

    id. ib. 3:

    spiritus,

    Cic. Cat. 1, 6, 15:

    gravitas,

    id. Att. 11, 22, 2; Tac. A. 2, 85:

    varium caeli morem praediscere,

    Verg. G. 1, 51:

    varietas et mutatio,

    Col. 11, 2, 1:

    qualitas,

    Quint. 5, 9, 15:

    caeli solique clementia,

    Flor. 3, 3, 13:

    subita mutatio,

    id. 4, 10, 9 al. —With adj.:

    bonum,

    Cato, R. R. 1, 2:

    tenue,

    Cic. Fat. 4, 7:

    salubre,

    id. Div. 1, 57, 130:

    serenum,

    Verg. G. 1, 260:

    palustre,

    Liv. 22, 2, 11:

    austerum,

    Plin. 18, 12, 31, § 123:

    foedum imbribus ac nebulis,

    Tac. Agr. 12:

    atrox,

    Flor. 3, 2, 2 et saep.:

    hibernum,

    Plin. 2, 47, 47, § 122:

    austrinum,

    id. 16, 26, 46, § 109:

    Italum,

    Hor. C. 2, 7, 4:

    Sabinum,

    id. Ep. 1, 7, 77; cf.:

    quae sit hiems Veliae, quod caelum Salerni,

    id. ib. 1, 15, 1. —
    C.
    Daytime, day (very rare): albente caelo, at break of day, Sisenn. ap. Quint. 8, 3, 35; Caes. B. C. 1, 68; Auct. B. Afr. 11; 80; cf.:

    eodem die albescente caelo,

    Dig. 28, 2, 25, § 1:

    vesperascente caelo,

    in the evening twilight, Nep. Pelop. 2, 5.—
    D.
    Height:

    mons in caelum attollitur,

    toward heaven, heavenwards, Plin. 5, 1, 1, § 6; cf.

    Verg.: aequata machina caelo,

    Verg. A. 4, 89.—So of the earth or upper world in opposition to the lower world:

    falsa ad caelum mittunt insomnia Manes,

    Verg. A. 6, 896.—
    E.
    Heaven, the abode of the happy dead, etc. (eccl. Lat.), Vulg. Apoc. 4, 2; 11, 15 et saep.; cf.:

    cum (animus) exierit et in liberum caelum quasi domum suam venerit,

    Cic. Tusc. 1, 22, 51:

    ut non ad mortem trudi, verum in caelum videretur escendere,

    id. ib. 1, 29, 71.—
    F.
    Trop, the summit of prosperity, happiness, honor, etc.:

    Caesar in caelum fertur,

    Cic. Phil. 4, 3, 6; cf. id. Att. 14, 18, 1; 6, 2, 9:

    Pisonem ferebat in caelum,

    praised, id. ib. 16, 7, 5:

    te summis laudibus ad caelum extulerunt,

    id. Fam. 9, 14, 1; 12, 25, 7; Hor. Ep 1, 10, 9; Tac. Or. 19.—Of things:

    omnia, quae etiam tu in caelum ferebas,

    extolled, Cic. Att. 7, 1, 5:

    caelo tenus extollere aliquid,

    Just. 12, 6, 2:

    in caelo ponere aliquem,

    id.,4,14; and: exaequare aliquem caelo, Lucr 1, 79; Flor. 2, 19, 3:

    Catonem caelo aequavit,

    Tac. A. 4, 34:

    caelo Musa beat,

    Hor. C. 4, 8, 29; cf.:

    recludere caelum,

    id. ib. 3, 2, 22;

    the opp.: collegam de caelo detraxisti,

    deprived of his exalted honor, Cic. Phil. 2, 42, 107: in caelo sum, I am in heaven, i. e. am very happy, id. Att. 2, 9, 1:

    digito caelum attingere,

    to be extremely fortunate, id. ib. 2, 1, 7:

    caelum accepisse fatebor,

    Ov. M. 14, 844:

    tunc tangam vertice caelum,

    Aus. Idyll. 8 fin.; cf.:

    caelum merere,

    Sen. Suas. 1 init.
    G.
    In gen., a vault, arch, covering:

    caelum camerarum,

    the interior surface of a vault, Vitr. 7, 3, 3; Flor. 3, 5, 30 dub.:

    capitis,

    Plin. 11, 37, 49, § 134.

    Lewis & Short latin dictionary > celum

  • 8 coelum

    1.
    caelum ( cēlum, Serv. ad Verg. A. 1, 640), i, n. [caedo], the chisel or burin of the sculptor or engraver, a graver:

    caelata vasa... a caelo vocata, quod est genus ferramenti, quem vulgo cilionem vocant,

    Isid. Orig. 20, 4, 7; Quint. 2, 21, 24; Varr. ap. Non. p. 99, 18; Stat. S. 4, 6, 26; Mart. 6, 13, 1.— Plur., Aus. Epigr. 57, 6.
    2.
    caelum ( coelum; cf. Aelius ap. Varr. L. L. 5, § 18 Müll.; Plin. 2, 4, 3, § 9; Cic. Verr. 2, 2, 52, § 129), i, n. (old form cae-lus, i, m., Enn. ap. Non. p. 197, 9; and ap. Charis. p. 55 P.; Petr. 39, 5 sq.; 45, 3; Arn. 1, 59; cf. the foll. I. 2.; plur. caeli, only poet., Lucr. 2, 1097, caelos, cf. Serv. ad Verg. A. 1, 331; and in eccl. writers freq. for the Heb., v. infra, cf. Caes. ap Gell. 19, 8, 3 sq., and Charis. p. 21 P., who consider the plur. in gen. as not in use, v. Rudd. I. p. 109. From Cic. Fam. 9, 26, 3: unum caelum esset an innumerabilia, nothing can be positively inferred.—Form cael: divum domus altisonum cael, Enn. ap. Aus. Technop. 13, 17, or Ann. v. 561 Vahl.) [for cavilum, root in cavus; cf. Sanscr. çva-, to swell, be hollow; Gr. kuô, koilos], the sky, heaven, the heavens, the vault of heaven (in Lucr alone more than 150 times): hoc inde circum supraque, quod complexu continet terram, id quod nostri caelum memorant, Pac. ap. Varr. L. L. 5, § 17 Müll.:

    ante mare et terras et quod tegit omnia caelum,

    Ov. M. 1, 5; cf.:

    quis pariter (potis est) caelos omnīs convortere,

    Lucr. 2, 1097:

    boat caelum fremitu virum,

    Plaut. Am. 1, 1, 78; cf. Tib. 2, 5, 73; Cic. Rep. 6, 18, 1; cf. Cat. 62, 26:

    quicquid deorum in caelo regit,

    Hor. Epod. 5, 1 et saep.:

    lapides pluere, fulmina jaci de caelo,

    Liv. 28, 27, 16.—Hence the phrase de caelo tangi, to be struck with lightning, Cato, R. R. 14, 3; Liv. 26, 23, 5 Drak.; 29, 14, 3; Verg. E. 1, 17; Suet. Aug. 94; id. Galb. 1; Tac. A. 13, 24; 14, 12;

    so also, e caelo ictus,

    Cic. Div. 1, 10, 16.—
    2.
    Personified: Caelus (Caelum, Hyg. Fab. praef.), son of Aether and Dies, Cic. N. D. 3, 17, 44; father of Saturn, Enn. ap. Non. p. 197, 9; Cic. N. D. 2, 23, 63; of Vulcan, id. ib. 3, 21, 55; of Mercury and the first Venus, id. ib. 3, 23, 59, Serv ad Verg. A. 1, 297 al.—
    3.
    In the lang. of augury:

    de caelo servare,

    to observe the signs of heaven, Cic. Att. 4, 3, 3; so,

    de caelo fieri, of celestial signs,

    to appear, occur, id. Div. 1, 42, 93.—
    4.
    Prov.:

    quid si nunc caelum ruat? of a vain fear,

    Ter. Heaut. 4, 3, 41 Don.; cf. Varr ap. Non. p. 499, 24: delabi caelo, to drop down from the sky, of sudden or unexpected good fortune, Cic. Imp. Pomp. 14, 41; cf.. caelo missus, Tib 1, 3, 90; Liv. 10, 8, 10; Plin. 26, 3, 7, § 13:

    decidere de caelo,

    Plaut. Pers. 2, 3, 6 al.: caelum ac terras miscere, to confound every thing, overturn all, raise chaos, Liv 4, 3, 6; cf. Verg. A. 1, 133; 5, 790; Juv. 2, 25: findere caelum aratro, of an impossibility, Ov Tr 1, 8, 3: toto caelo errare, to err very much, be much or entirely mistaken, Macr. S. 3, 12, 10.—
    5.
    Gen. caeli in a pun with Caeli, gen. of Caelius, Serv. et Philarg. ad Verg. E. 3, 105.—
    6.
    In eccl. Lat. the plur caeli, ōrum, m., is very freq., the heavens, Tert. de Fuga, 12; id. adv. Marc. 4, 22; 5, 15; Lact. Epit. 1, 3; Cypr. Ep. 3, 3; 4, 5; Vulg. Psa. 32, 6; 21, 32; id. Isa. 1, 2.—
    II.
    Meton.
    A.
    Heaven, in a more restricted sense; the region of heaven, a climate, zone, region:

    cuicumque particulae caeli officeretur, quamvis esset procul, mutari lumina putabat,

    to whatever part of the horizon, however distant, the view was obstructed, Cic. de Or. 1, 39, 179; cf. Quint. 1, 10, 45:

    hoc caelum, sub quo natus educatusque essem,

    Liv. 5, 54, 3; so Plin. 8, 54, 80, § 216; 17, 2, 2, §§ 16 and 19 sq.; Flor. 4, 12, 62:

    caelum non animum mutant, qui trans mare currunt,

    Hor. Ep. 1, 11, 27.—
    B.
    The air, sky, atmosphere, temperature, climate, weather (very freq.):

    in hoc caelo, qui dicitur aër,

    Lucr. 4, 132; Plin. 2, 38, 38, § 102:

    caelum hoc, in quo nubes, imbres ventique coguntur,

    Cic. Tusc. 1, 19, 43:

    pingue et concretum caelum,

    id. Div. 1, 57, 130: commoda, quae percipiuntur caeli temperatione, id. N. D. 2, 5, 13; cf.:

    caell intemperies,

    Liv. 8, 18, 1; Quint. 7, 2, 3;

    Col. prooem. 1' intemperantia,

    id. ib. 3:

    spiritus,

    Cic. Cat. 1, 6, 15:

    gravitas,

    id. Att. 11, 22, 2; Tac. A. 2, 85:

    varium caeli morem praediscere,

    Verg. G. 1, 51:

    varietas et mutatio,

    Col. 11, 2, 1:

    qualitas,

    Quint. 5, 9, 15:

    caeli solique clementia,

    Flor. 3, 3, 13:

    subita mutatio,

    id. 4, 10, 9 al. —With adj.:

    bonum,

    Cato, R. R. 1, 2:

    tenue,

    Cic. Fat. 4, 7:

    salubre,

    id. Div. 1, 57, 130:

    serenum,

    Verg. G. 1, 260:

    palustre,

    Liv. 22, 2, 11:

    austerum,

    Plin. 18, 12, 31, § 123:

    foedum imbribus ac nebulis,

    Tac. Agr. 12:

    atrox,

    Flor. 3, 2, 2 et saep.:

    hibernum,

    Plin. 2, 47, 47, § 122:

    austrinum,

    id. 16, 26, 46, § 109:

    Italum,

    Hor. C. 2, 7, 4:

    Sabinum,

    id. Ep. 1, 7, 77; cf.:

    quae sit hiems Veliae, quod caelum Salerni,

    id. ib. 1, 15, 1. —
    C.
    Daytime, day (very rare): albente caelo, at break of day, Sisenn. ap. Quint. 8, 3, 35; Caes. B. C. 1, 68; Auct. B. Afr. 11; 80; cf.:

    eodem die albescente caelo,

    Dig. 28, 2, 25, § 1:

    vesperascente caelo,

    in the evening twilight, Nep. Pelop. 2, 5.—
    D.
    Height:

    mons in caelum attollitur,

    toward heaven, heavenwards, Plin. 5, 1, 1, § 6; cf.

    Verg.: aequata machina caelo,

    Verg. A. 4, 89.—So of the earth or upper world in opposition to the lower world:

    falsa ad caelum mittunt insomnia Manes,

    Verg. A. 6, 896.—
    E.
    Heaven, the abode of the happy dead, etc. (eccl. Lat.), Vulg. Apoc. 4, 2; 11, 15 et saep.; cf.:

    cum (animus) exierit et in liberum caelum quasi domum suam venerit,

    Cic. Tusc. 1, 22, 51:

    ut non ad mortem trudi, verum in caelum videretur escendere,

    id. ib. 1, 29, 71.—
    F.
    Trop, the summit of prosperity, happiness, honor, etc.:

    Caesar in caelum fertur,

    Cic. Phil. 4, 3, 6; cf. id. Att. 14, 18, 1; 6, 2, 9:

    Pisonem ferebat in caelum,

    praised, id. ib. 16, 7, 5:

    te summis laudibus ad caelum extulerunt,

    id. Fam. 9, 14, 1; 12, 25, 7; Hor. Ep 1, 10, 9; Tac. Or. 19.—Of things:

    omnia, quae etiam tu in caelum ferebas,

    extolled, Cic. Att. 7, 1, 5:

    caelo tenus extollere aliquid,

    Just. 12, 6, 2:

    in caelo ponere aliquem,

    id.,4,14; and: exaequare aliquem caelo, Lucr 1, 79; Flor. 2, 19, 3:

    Catonem caelo aequavit,

    Tac. A. 4, 34:

    caelo Musa beat,

    Hor. C. 4, 8, 29; cf.:

    recludere caelum,

    id. ib. 3, 2, 22;

    the opp.: collegam de caelo detraxisti,

    deprived of his exalted honor, Cic. Phil. 2, 42, 107: in caelo sum, I am in heaven, i. e. am very happy, id. Att. 2, 9, 1:

    digito caelum attingere,

    to be extremely fortunate, id. ib. 2, 1, 7:

    caelum accepisse fatebor,

    Ov. M. 14, 844:

    tunc tangam vertice caelum,

    Aus. Idyll. 8 fin.; cf.:

    caelum merere,

    Sen. Suas. 1 init.
    G.
    In gen., a vault, arch, covering:

    caelum camerarum,

    the interior surface of a vault, Vitr. 7, 3, 3; Flor. 3, 5, 30 dub.:

    capitis,

    Plin. 11, 37, 49, § 134.

    Lewis & Short latin dictionary > coelum

  • 9 Asia

    Ā̆sĭa, ae, f. (in regard to the quantity of the A, cf. Jahn ad Ov. M. 5, 648), = Asia.
    I.
    A.. Orig., a town in Lydia; afterwards the region around it; hence,
    B.
    Adj.: Ā̆sĭus, a, um, of Asia:

    palus,

    the marshy region on the river Cayster, Verg. A. 7, 701; cf. id. G. 1, 383, and Hom. Il. 2, 461;

    Asia,

    a nymph, Verg. G. 4, 343; cf. Hyg. Fab. prooem.—
    II.
    A.. In an extended signif., Asia Minor, Cic. Imp. Pomp. 6; Hor. Ep. 1, 3, 5; Verg. A. 2, 557; Sen. Troad. 6; Vulg. Act. 19, 26; 21, 27 al.—Hence also for Pergamos, Liv. 26, 24; Vell. 2, 4; and, as a Roman province, or Proconsular Asia, kat' exochên (hê idiôs kaloumenê Adia, Strabo, 17, p. 118), Asia comprehended Mysia, Lydia, Caria, and Phrygia; cf.:

    Namque, ut opinor, Asia vestra constat ex Phrygiā, Cariā, Mysiā, Lydiā,

    Cic. Fl. 27; id. Imp. Pomp. 6; Vulg. Act. 2, 9; 6, 9; ib. 1 Cor. 16, 19 et saep.— Hence,
    B.
    Ā̆sĭus, a, um, adj., Asiatic (cf. Asiaticus): villa, Varr. ap. Non. p. 466, 3.— For Troas, Ov. M. 13, 484.—
    III.
    In a still wider sense, the whole of the quarter of the globe Asia (hence the distinction Asia Minor, Oros. 1, 2), Plin. 5, 9, 9, § 47 sqq.—A poet. form, Ā̆sis, īdis, Asia, Ov. M. 5, 648; 9, 448. ††
    2.
    asĭa, ae, f.; among the Taurini, rye, in pure Lat., secale, Plin. 18, 16, 40, § 141.

    Lewis & Short latin dictionary > Asia

  • 10 asia

    Ā̆sĭa, ae, f. (in regard to the quantity of the A, cf. Jahn ad Ov. M. 5, 648), = Asia.
    I.
    A.. Orig., a town in Lydia; afterwards the region around it; hence,
    B.
    Adj.: Ā̆sĭus, a, um, of Asia:

    palus,

    the marshy region on the river Cayster, Verg. A. 7, 701; cf. id. G. 1, 383, and Hom. Il. 2, 461;

    Asia,

    a nymph, Verg. G. 4, 343; cf. Hyg. Fab. prooem.—
    II.
    A.. In an extended signif., Asia Minor, Cic. Imp. Pomp. 6; Hor. Ep. 1, 3, 5; Verg. A. 2, 557; Sen. Troad. 6; Vulg. Act. 19, 26; 21, 27 al.—Hence also for Pergamos, Liv. 26, 24; Vell. 2, 4; and, as a Roman province, or Proconsular Asia, kat' exochên (hê idiôs kaloumenê Adia, Strabo, 17, p. 118), Asia comprehended Mysia, Lydia, Caria, and Phrygia; cf.:

    Namque, ut opinor, Asia vestra constat ex Phrygiā, Cariā, Mysiā, Lydiā,

    Cic. Fl. 27; id. Imp. Pomp. 6; Vulg. Act. 2, 9; 6, 9; ib. 1 Cor. 16, 19 et saep.— Hence,
    B.
    Ā̆sĭus, a, um, adj., Asiatic (cf. Asiaticus): villa, Varr. ap. Non. p. 466, 3.— For Troas, Ov. M. 13, 484.—
    III.
    In a still wider sense, the whole of the quarter of the globe Asia (hence the distinction Asia Minor, Oros. 1, 2), Plin. 5, 9, 9, § 47 sqq.—A poet. form, Ā̆sis, īdis, Asia, Ov. M. 5, 648; 9, 448. ††
    2.
    asĭa, ae, f.; among the Taurini, rye, in pure Lat., secale, Plin. 18, 16, 40, § 141.

    Lewis & Short latin dictionary > asia

  • 11 Circe

    Circē, ēs ( gen. Circae, Liv. And. ap. Fest. s. v. topper, p. 270; Verg. A. 3, 386:

    Circes,

    Prop. 3 (4), 12, 27; acc Circam, Plaut. Ep. 4, 2, 34 Ritschl; Cic. N D. 3, 21, 54;

    together with Circen,

    id. ib. 3, 19, 48; v. Inscr. Orell. N. cr.; abl. Circā, Hor. Epod. 17, 17; Tert. Spect. 8; cf. Charis. 1, 15, p. 46), f., = Kirkê, the daughter of the Sun and of Perse or Perseis, sister of Æetes, a sea-nymph, distinguished for her magic arts, whose abode, after her flight from Colchis, was said to be in the region of the promontory of Circeii, in Latium, Cic. N. D. 3, 19, 48; id. Off. 1, 31, 113; Verg. E. 8, 70; id. A. 7, 20 and 282, Ov. M. 4, 205; 13, 968; 14, 10; 14, 247 sq.; 14, 312 sq.; id. R. Am. 263; 287; Hyg. Fab. 125; 156; 199; Plin. 25, 2, 5, § 10; Tib. 2, 4, 55; Hor. C. 1, 17, 20; id. Ep. 1, 2, 23 et saep.—Traces of divine homage paid to her among the Circeii; v. in Inscr. Orell. 1849; cf. Cic. N. D. 3, 19, 48.—Hence,
    II.
    Circaeus, a, um, adj., pertaining to Circe, Circean. poculum, Cic. Div. in Caecil. 17, 57:

    gramen,

    i. e. magical, poisoning, Prop. 2, 1, 53: campi, i e. the region of Colchis, the native land of Circe, Val. Fl. 5, 328; 6, 426, where also is the town Circæum, Plin. 6, 4, 4, § 13: litus, the Circeian promontory, Ov M. 14, 248; cf. id. ib. 14, 348:

    terra,

    Circeii, Verg. A 7, 10: moenia, i. e. Tusculum, after its builder, Telegonus, the son of Circe, Hor. Epod. 1, 30; cf.

    dorsum,

    the Hill of Tusculum, Sil. 7, 692.

    Lewis & Short latin dictionary > Circe

  • 12 transalpinus

    I
    Transalpina, Transalpinum ADJ
    of/belonging to/situated in the region beyond the Alps (from Rome)
    II
    people (pl.) from the region beyond the Alps (from Rome)

    Latin-English dictionary > transalpinus

  • 13 bibo

    1.
    bĭbo, bĭbi (post-class. part. fut. bĭbĭtūrus, Hier. Isa. 8, 25, 8; Vulg. Matt. 20, 22; id. Act. 23, 12; Cassiod. Hist. Eccl. 1, 1; part. perf. bĭbĭtus, a, um, Cael. Aur. Chron. 4, 3, 60; Capitol. Ver. 5, 3; Aem. Mac. c. de Porro; Plin. Val. 2, 18; inf. apocop. biber, Cato, Titin., and Fannii Annal. ap. Charis. p. 99), 3, v. a. [root bi; Gr. pi-, pinô, pepôka; whence Lat. poto, as if from po; Sanscr. pī; Slav. piti; Lith. pota], to drink (usually from thirst, a natural want; poto, to drink from passion, habit, etc.; but poto is occasionally used of water, etc., e. g. Plin. 11, 37, 68, § 179; cf.:

    bibere naturae est, potare luxuriae,

    Isid. Diff. 1. 74; and the partt. potus and potatus are regularly used instead of the partt. of bibo).
    I.
    With acc.
    1.
    Of the liquid drunk:

    per aestatem boves aquam bonam et liquidam bibant semper curato,

    Cato, R. R. 73:

    jejunus heminam bibito,

    id. ib. 126:

    si voles vinum Choum bibere, licebit bibas,

    id. ib. 48: eapse merum condidicit bibere;

    foribus dat aquam quam bibant,

    Plaut. Curc. 1, 3, 4:

    vicit vinum quod bibi,

    Ter. Eun. 4, 5, 1:

    Darius in fugā cum aquam turbidam bibisset,

    Cic. Tusc. 5, 34, 97:

    patrono malo suadebat ut mulsum frigidum biberet,

    id. de Or. 2, 70, 282:

    viveret, nisi illud (i. e. venenum) bibisset,

    Quint. 8, 5, 31:

    bibo aquam,

    id. 6, 3, 93:

    cur apud te vinum aetate tuā vetustius bibitur?

    Sen. Vit. Beat. 17, 2:

    nisi Hy. mettia mella Falerno Ne biberis diluta,

    Hor. S. 2, 2, 15:

    et Veientani bibitur faex crassa rubelli,

    Mart. 1, 103, 9:

    lac bibere,

    to suck, Ov. Am. 3, 10, 22; id. M. 9, 377; 9, 615.—Also nutricem bibere (i. e. lac de nutrice), App. M. 2, p. 115, 29.— Poet.;

    Caecubam... Tu bibes uvam (i. e. vinum),

    Hor. C. 1, 20, 10:

    in usu radix tantum duabus drachmis bibenda (i. e. sucus radicis),

    Plin. 25, 6, 30, § 67.—
    2.
    Pocula or cyathos bibere.
    (α).
    Poet., = vinum (cf. pinein kratêras):

    tristia cum multo pocula felle bibat,

    Tib. 1, 5, 50:

    ipse bibebam Sobria suppositā pocula victor aquā,

    id. 1, 6, 28:

    plura pocula = plus vini,

    id. 1, 9, 59; so,

    nomismata and aera,

    id. 1, 26, 3.—
    (β).
    Of the number of cups drunk at a merry-making: vide quot cyathos bibimus: St. Tot quot digiti sunt tibi in manu, Plaut. Stich. 5, 4, 24.—Esp. of the custom of drinking names, i. e. as many cups as there are letters in a name proposed; the number is frequently expressed by fractional parts of the as (uncia = a cyathus;

    quincunx = 5 cyathi, etc.): quincunces et sex cyathos bessemque bibamus, Gaius ut fiat, Julius, et Proculus,

    Mart. 11, 36, 7:

    crebros ergo licet bibas trientes,

    id. 1, 106, 8:

    diluti bibis unciam Falerni,

    id. v. 3 (cf. with potare:

    sextantes et deunces,

    id. 12, 28).—Hence, nomen bibere, Julium, etc., bibere:

    ut jugulem curas, nomen utrumque bibam,

    Mart. 8, 57, 26:

    Laevia sex cyathis, septem Justina bibatur, Quinque Lycas, Lyde quattuor, Ida tribus,

    id. 1, 71, 1 sq.:

    Astyanacta bibes,

    id. 8, 6, 16.—
    3.
    Fluvium, undam, pruinas bibere ( poet.).
    (α).
    = aquam ex flumine bibere:

    priusquam Pabula gustassent Trojae Xanthumque bibissent,

    Verg. A. 1, 473:

    jam crassus torrens bibitur tamen,

    Stat. Th. 4, 821:

    puram bibis amnibus undam,

    Claud. Laud. Herc. 74.—
    (β).
    Trop., to arrive at the region of the river:

    non illum nostri possunt mutare labores, Nec si... Hebrumque bibamus Sithoniasque nives... subeamus (i. e. si Thraciam adeamus),

    Verg. E. 10, 65:

    ante... Aut Ararim Parthus bibet, aut Germania Tigrim Quam, etc.,

    sooner will the Parthians come to Germany, or the Germans to the country of the Parthians, id. ib. 1, 63:

    turbaque Phasiacam Graia bibistis aquam,

    Ov. H. 12, 10.—Hence,
    (γ).
    Qui flumen bibunt, = the inhabitants of the country through which the river passes:

    qui Tiberim Fabarimque bibunt,

    Verg. A. 7, 715:

    qui profundum Danubium bibunt,

    Hor. C. 4, 15, 21:

    qui Nilum ex ipso protinus ore bibunt,

    Mart. 7, 88, 6:

    populosque bibentes Euphraten,

    Luc. 8, 213:

    qui te, Nile, bibit, Claud. Prob. et Olybr. 38.—So of an inland sea: caesamque bibens Maeotin Alanus,

    Claud. in Rufin. 1, 812.—Of a single person:

    extremum Tanaim si biberes, Lyce,

    Hor. C. 3, 10, 1.—Similarly, montium pruinas bibere, of the rivers fed by a mountain range:

    amniumque... quicunque Odrysias bibunt pruinas,

    Mart. 10, 7, 2: fluvios qui... Alpinasque bibunt de more pruinas, Claud. Prob. et Olybr. 255.—
    4.
    Bibere aquas, to be drowned:

    neu bibat aequoreas naufragus hostis aquas,

    Ov. H. 7, 62.— Transf., of ships, to founder, to be wrecked: o utinam... Argo funestas pressa bibisset aquas! Ov. Am. 2, 11, 6.—
    5.
    Sanguinem or cruorem bibere.
    (α).
    Sanguinem, in a figurative sense, = sanguinem sitire:

    cujus sanguinem (Antonium) non bibere censeatis? (sitire, animo bibere),

    Cic. Phil. 11, 5, 10.—
    (β).
    Cruorem bibere, to draw blood, to kill:

    hasta virgineum alte bibit acta cruorem,

    Verg. A. 11, 803; Claud. in Rufin. 1, 78.—
    6.
    Transf. to things other than liquids.
    a.
    Of concrete things: dixit et ardentes avido bibit ore favillas, breathed in, drew in (of the sparks of a funeral pyre), Mart. 1, 42, 5:

    vigilandae noctes et fuligo lucubrationum bibenda,

    inhale, Quint. 11, 3, 23.—
    b.
    Figuratively, of abstract things.
    (α).
    = cupideaudire, legere:

    pugnas et exactos tyrannos... bibit aure vulgus,

    eagerly listens to, Hor. C. 2, 13, 32:

    incipe: suspensis auribus ista bibam,

    Prop. 3, 4, 8: hinc ille justitiae haustus bibat, imbibe (by reading) the love of justice, Quint. 12, 2, 31: illa divino fruitur sermone parentis, maternosque bibit mores, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 231.—
    (β).
    To imbibe, be affected with:

    infelix Dido, longumque bibebat amorem,

    Verg. A. 1, 749:

    totisque novum bibit ossibus ignem,

    the fire of love, Stat. Achill. 1, 303.—
    (γ).
    To draw out, exhaust: nudae illae artes omnem sucum ingenii bibunt, Quint. prooem. 24.—
    c.
    To swallow, i. e. forget:

    quamquam ego vinum bibo, mandata hau consuevi simul bibere una,

    Plaut. Pers. 2, 1, 3. —
    7.
    Transf., of inanim. subjects, to absorb liquids, draw, imbibe them:

    id si feceris metreta oleum non bibet,

    Cato, R. R. 100. —So trop.:

    claudite jam rivos... sat prata biberunt,

    Verg. E. 3, 111:

    inriguumque bibant violaria fontem,

    id. G. 4, 32:

    quae (terra) bibit humorem,

    absorbs moisture, id. ib. 2, 218:

    amphora fumum bibere instituta,

    Hor. C. 3, 8, 11:

    mista bibunt molles lacrimis unguenta favillae,

    Ov. F. 3, 561:

    tunc bibit irriguus fertilis hortus aquas,

    Tib. 2, 1, 44:

    lanarum nigrae nullum colorem bibunt,

    take no color, Plin. 8, 48, 73, § 193; so,

    candorem (i. e. colorem candidum) bibere,

    id. 31, 11, 47, § 123: arcus bibit (aquas) and nubes bibunt (aquas), the rainbow, the clouds draw water (according to a popular belief among the ancients):

    cur bibit arcus aquas?

    Prop. 3, 5 (4, 4), 32:

    et bibit ingens Arcus,

    Verg. G. 1, 380.—And, jestingly, of an old woman given to drink: ecce autem, bibit arcus;

    hercle, credo, hodie pluet,

    Plaut. Curc. 1, 2, 39 (44):

    unde aures nubesque bibunt atque imbrifer arcus,

    Stat. Th. 9, 405.—So with object understood:

    bibite, festivae fores,

    with reference to the wine spilled, Plaut. Curc. 1, 1, 88:

    palma toto anno bibere amat, i. e. aquam,

    Plin. 13, 4, 7, § 28.—
    II.
    Absol. (the obj. acc. understood).
    a.
    Sc. aquam:

    nec sitis est exstincta priusquam vita bibendo (of those seized by the plague),

    Ov. M. 7, 569.—
    b.
    Of liquids in general:

    numquam sitiens biberat,

    Cic. Tusc. 5, 34, 97:

    edendi mihi erit bibendique finis desideria naturae restinguere,

    Sen. Vit. Beat. 20, 5:

    ut nec bibant sine ambitione, nec edant,

    id. ib. 12, 5:

    conducit inter cibos bibere,

    Plin. 23, 1, 23, § 41:

    vino debemus homines quod soli animalium non sitientes bibimus,

    id. 23, 1, 23, § 42.—
    c.
    Esp. of wine:

    es, bibe, animo obsequere mecum,

    Plaut. Mil. 3, 1, 82:

    quamquam illud est dulce, esse et bibere,

    id. Trin. 2, 1, 37:

    jam diu factum postquam bibimus: nimis diu sicci sumus,

    id. Pers. 5, 2, 45; id. Poen. 4, 2, 13:

    decet luxuriosum bibendo mori,

    Quint. 8, 5, 23:

    ut jejuni biberent,

    Plin. 14, 28 med.Pass. impers. bibitur, they drink, he drinks, people drink:

    dies noctisque estur, bibitur,

    Plaut. Most. 1, 3, 78:

    ab tertiā horā bibebatur, ludebatur, vomebatur,

    Cic. Phil. 2, 41, 104:

    bibitur usque eo dum de solio ministretur,

    id. Pis. 27, 67.—
    III.
    With adverbs or adverbial phrases.
    a.
    Of manner:

    jucundius bibere,

    Cic. Tusc. 5, 34, 97; id. Att. 13, 52, 1:

    large,

    Plin. 10, 34, 52, § 105:

    fit invitatio ut Graeco more biberetur, i. e. propinando,

    Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66.—
    b.
    With num. adv. denoting the number of cups:

    jam bis bibisse oportuit,

    Plaut. Bacch. 4, 3, 122:

    sic ago, semel bibo,

    id. Rud. 3, 6, 46:

    plus quam deciens, Sextiliane, bibis,

    Mart. 1, 26, 10:

    quare bis deciens, Sextiliane bibis?

    id. 1, 11, 2.—
    IV.
    With abl. or prep. and abl.
    1.
    Of the liquid, river, etc.:

    de eo vino... bibito ante cenam,

    Cato, R. R. 114: a fonte bibatur... [p. 236] an lacu, Mart. 9, 99, 9:

    ab amne,

    id. 12, 11:

    ex aquā,

    Prop. 2, 30, 32:

    ex fonte,

    id. 4, 4, 14.—
    2.
    Of the vessel.
    (α).
    Abl.:

    gemmā, i. e. poculo ex gemmā facto,

    Verg. G. 2, 506:

    caelato = e poculo caelato,

    Juv. 12, 47:

    conchā,

    id. 6, 304:

    fictilibus,

    id. 10, 25:

    testā,

    Mart. 3, 82, 3:

    vitro,

    id. 1, 37, 2; 4, 85, 1:

    ossibus humanorum capitum,

    Plin. 7, 2, 2, § 12.—And bibere understood:

    poscunt majoribus poculis, i. e. bibi,

    Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66.—
    (β).
    With ex: ex solido auro, L. Varius ap. Macr. 6, 1:

    e gemmā,

    Prop. 3, 3, 26.—
    (γ).
    With in:

    hac licet in gemmā bibas,

    Mart. 14, 120:

    in Priami calathis,

    id. 8, 6, 16:

    in auro,

    Sen. Thyest. 453:

    in argento potorio,

    Dig. 34, 12, 21:

    in ossibus capitum,

    Flor. 3, 4, 2.—
    V.
    Particular phrases.
    1.
    Bibe si bibis = bibe nunc, si omnino bibere vis, a formula urging to drink, Plaut. Stich. 5, 4, 33; 5, 4, 51 (cf.:

    age, si quid agis,

    id. ib. 5, 4, 35).—
    2.
    Dare bibere, to give to drink, a Grecism, perh. only in the foll. passages: date illi biber, Titin ap. Charis. p. 99 P. (Com. Rel. v. 78 Rib.):

    jubebat biber dari, Fann. Ann. ib: bibere da usque plenis cantharis,

    Plaut. Pers. 5, 2, 40 (45):

    quod jussi ei dari bibere,

    Ter. And. 3, 2, 4; cf.:

    ut Jovi bibere ministraret,

    Cic. Tusc. 1, 26, 65:

    ut bibere sibi juberet dari,

    Liv. 40, 47, 5: cf.: dare with subj.:

    tum vos date bibat tibicini,

    Plaut. Stich. 5, 5, 16.—And with rel. and subj.:

    nimium dabat quod biberem,

    Plaut. Cist. 1, 1, 19:

    dat aquam quam bibant,

    id. Curc. 1, 3, 4.—
    3.
    Prov.:

    aut bibat aut abeat, taken from the Greek banquets, in which the chairman (arbiter bibendi,

    Hor. C. 2, 7, 25) could demand unconditional submission to the drinking laws (ê pithi, ê apithi), Cic. Tusc. 5, 41, 118.
    2.
    bĭbo, ōnis, m. [1. bibo], a tippler, drunkard, Firm. Math. 5, 4 fin.
    II.
    Esp., a kind of worm bred in wine, Afran. ap. Isid. Orig. 12, 8, 16 (Com. Rel. v. 406 Rib.; al. bibiones).

    Lewis & Short latin dictionary > bibo

  • 14 Aemilia

    Aemĭlĭus, a, um, adj. [aemulor], the name of a Roman gens, greatly distinguished for the illustrious men whom it furnished. The most celebrated of them was L. Aemilius Paulus, the conqueror of Perseus, and the father of Corn. Scipio Africanus Minor:

    domus,

    Manil. 1, 794:

    tribus,

    Cic. Att. 2, 14; Liv. 38, 36.— Aemĭlĭa Vĭa, the name of three several public roads.
    1.
    One, constructed by M. Aemilius Lepidus, as consul, A. U. C. 567, began at Placentia, and passed [p. 55] through Parma, Regium, Mutina, Bononia, Forum Cornelii, Faventia, Forum Livii, and Caesena to Ariminum, where it joined the Via Flaminia, Liv. 39.—
    2.
    One, constructed A. U. C. 645, by M. Aemilius Scaurus, as censor, led from Bononia, through Pisa and Luna, to Dertona, Strab. 1, 5.—
    3.
    One extending from Ariminum to Aquileia (some, however, consider this as the same with the first), Mart. 3, 4.—Sometimes absol., Aemĭlĭa, instead of Via Aemilia: in ipsā Aemiliā diu pugnatum est, Galba ap. Cic. Fam. 10, 30.—From the public way, Martial calls the region between Ariminum and Placentia (commonly Gallia Cispadana) regio Aemilia, Mart. 6, 85.—Aemilius pons, so called after its builder, M. Aemilius Scaurus, Juv. 6, 32 Rupert.— Poet.:

    Aemilia ratis,

    the ship on which the booty acquired by L. Æmilius Paulus, in the war with Perseus, was conveyed to Rome, Prop. 4, 2, 8.—Aemilius ludus, a gladiatorial exhibition introduced by P. Æmilius Lepidus, Hor. A. P. 32.

    Lewis & Short latin dictionary > Aemilia

  • 15 Aemilia Via

    Aemĭlĭus, a, um, adj. [aemulor], the name of a Roman gens, greatly distinguished for the illustrious men whom it furnished. The most celebrated of them was L. Aemilius Paulus, the conqueror of Perseus, and the father of Corn. Scipio Africanus Minor:

    domus,

    Manil. 1, 794:

    tribus,

    Cic. Att. 2, 14; Liv. 38, 36.— Aemĭlĭa Vĭa, the name of three several public roads.
    1.
    One, constructed by M. Aemilius Lepidus, as consul, A. U. C. 567, began at Placentia, and passed [p. 55] through Parma, Regium, Mutina, Bononia, Forum Cornelii, Faventia, Forum Livii, and Caesena to Ariminum, where it joined the Via Flaminia, Liv. 39.—
    2.
    One, constructed A. U. C. 645, by M. Aemilius Scaurus, as censor, led from Bononia, through Pisa and Luna, to Dertona, Strab. 1, 5.—
    3.
    One extending from Ariminum to Aquileia (some, however, consider this as the same with the first), Mart. 3, 4.—Sometimes absol., Aemĭlĭa, instead of Via Aemilia: in ipsā Aemiliā diu pugnatum est, Galba ap. Cic. Fam. 10, 30.—From the public way, Martial calls the region between Ariminum and Placentia (commonly Gallia Cispadana) regio Aemilia, Mart. 6, 85.—Aemilius pons, so called after its builder, M. Aemilius Scaurus, Juv. 6, 32 Rupert.— Poet.:

    Aemilia ratis,

    the ship on which the booty acquired by L. Æmilius Paulus, in the war with Perseus, was conveyed to Rome, Prop. 4, 2, 8.—Aemilius ludus, a gladiatorial exhibition introduced by P. Æmilius Lepidus, Hor. A. P. 32.

    Lewis & Short latin dictionary > Aemilia Via

  • 16 Aemilius

    Aemĭlĭus, a, um, adj. [aemulor], the name of a Roman gens, greatly distinguished for the illustrious men whom it furnished. The most celebrated of them was L. Aemilius Paulus, the conqueror of Perseus, and the father of Corn. Scipio Africanus Minor:

    domus,

    Manil. 1, 794:

    tribus,

    Cic. Att. 2, 14; Liv. 38, 36.— Aemĭlĭa Vĭa, the name of three several public roads.
    1.
    One, constructed by M. Aemilius Lepidus, as consul, A. U. C. 567, began at Placentia, and passed [p. 55] through Parma, Regium, Mutina, Bononia, Forum Cornelii, Faventia, Forum Livii, and Caesena to Ariminum, where it joined the Via Flaminia, Liv. 39.—
    2.
    One, constructed A. U. C. 645, by M. Aemilius Scaurus, as censor, led from Bononia, through Pisa and Luna, to Dertona, Strab. 1, 5.—
    3.
    One extending from Ariminum to Aquileia (some, however, consider this as the same with the first), Mart. 3, 4.—Sometimes absol., Aemĭlĭa, instead of Via Aemilia: in ipsā Aemiliā diu pugnatum est, Galba ap. Cic. Fam. 10, 30.—From the public way, Martial calls the region between Ariminum and Placentia (commonly Gallia Cispadana) regio Aemilia, Mart. 6, 85.—Aemilius pons, so called after its builder, M. Aemilius Scaurus, Juv. 6, 32 Rupert.— Poet.:

    Aemilia ratis,

    the ship on which the booty acquired by L. Æmilius Paulus, in the war with Perseus, was conveyed to Rome, Prop. 4, 2, 8.—Aemilius ludus, a gladiatorial exhibition introduced by P. Æmilius Lepidus, Hor. A. P. 32.

    Lewis & Short latin dictionary > Aemilius

  • 17 Babylon

    Băbylōn, ōnis, f. ( gen. Gr. Babylonos, Claud. IV. Cons. Hon. 653; acc. Gr. Babylona, Prop. 3 (4), 11, 21; Mart. 9, 76; Plin. 6, 26, 30, §§ 120 and 124), = Babulôn, Babylon, the ancient and renowned chief city of Babylonia, on both sides of the Euphrates, whose ruins are found at Hille, in Irak Arabi, Mel. 1, 11, 2; Plin. 6, 26, 30, § 121 sq.; Curt. 5, 6, 9; Cic. Div. 1, 23, 47; 2, 67, 139; Ov. P. 2, 4, 27; Nep. Eum. 2, 1; Vitr. 8, 3, 8; Vulg. Gen. 10, 10.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Băbylōnĭa, ae, f., = Babulônia.
    1.
    The Syrian province, named after its capital, Babylon, between the Euphrates and Tigris, Babylonia; in a more extended sense, sometimes used for all Syria, Assyria, and Mesopotamia; now Irak Arabi, Mel. 1, 11, 1; Plin. 6, 26, 30, § 117 sqq.; Curt. 5, 1, 43; 8, 3, 17; Just. 20, 4, 3; Vulg. 1 Macc. 6, 4.—
    2.
    For Babylon, the city Babylon, Just. 1, 2, 7; 12, 13, 6; cf. Liv. 38, 17, 11; Plin. 6, 26, 30, § 122; Curt. 4, 6, 20.—
    B.
    Băbylōnĭus, a, um, adj., Babylonian (pertaining as well to the city Babylon as to Babylonia):

    miles,

    Plaut. Truc. 2, 5, 19:

    Euphrates,

    Ov. M. 2, 248:

    moenia,

    Luc. 6, 50:

    arx,

    Curt. 5, 1, 25: Seleucia, situated in Babylonia, Plin. 6, 27, 31, §§

    129 and 133: juncus (produced in the region of Babylon, of particular excellence),

    id. 21, 18, 72, § 120.— Subst.: Băbylōnĭi, ōrum, m., the Babylonians, Cic. Div. 2, 46; Curt. 5, 1, 25; 5, 1, 38; Just. 13, 4, 23; Vulg. 4 Reg. 17, 30 al.—
    2.
    In fem. sing. Babylonia, a Babylonian woman, Ov. M. 4, 44; 4, 99.—And, since Babylonia was the primitive seat of astronomy and astrology, Babylonii numeri, Hor. C. 1, 11, 2 (cf. Cic. Div. 2, 47. 98: Chaldaicae rationes); and appel. for skilled in astronomy and astrology:

    me creat Archytae suboles Babylonius Horops,

    Prop. 4 (5), 1, 77.—
    C.
    Băbylōnĭcus, a, um, adj., = Babylonius, Babylonian: peristromata (skilfully woven and inwrought with figures; cf. Plin. 8, 48, 74, § 196); Plaut. Stich. 2, 2, 53; so,

    picta superbe texta,

    Mart. 8, 28, 17.—Hence, subst.: Băbylōnĭca, ōrum (more rare in sing. Băbylōnĭcum, i, Publ. Syr. ap. Petr. 35, 3), n., Babylonian coverings or tapestry, Lucr. 4, 1026; so Dig. 34, 2, 26; cf. Fest. s. v. solla, p. 298 Müll.: pelles, coming from Babylonia (a tribute in the time of the emperors), Dig. 39, 4, 16, § 7.—With reference to astrology (cf. II. B.):

    doctrina,

    Lucr. 5, 726.—
    D.
    Băbylōnĭensis, e, adj., = Babylonius, Babylonian (only in Plaut.): miles, Truc. 1, 1, 66; 1, 2, 100; 2, 4, 38.—
    E.
    Băbylōnĭăcus, a, um, adj., = Babylonius, Babylonian:

    undae,

    i. e. the Euphrates, Manil. 4, 578.

    Lewis & Short latin dictionary > Babylon

  • 18 Babylonia

    Băbylōn, ōnis, f. ( gen. Gr. Babylonos, Claud. IV. Cons. Hon. 653; acc. Gr. Babylona, Prop. 3 (4), 11, 21; Mart. 9, 76; Plin. 6, 26, 30, §§ 120 and 124), = Babulôn, Babylon, the ancient and renowned chief city of Babylonia, on both sides of the Euphrates, whose ruins are found at Hille, in Irak Arabi, Mel. 1, 11, 2; Plin. 6, 26, 30, § 121 sq.; Curt. 5, 6, 9; Cic. Div. 1, 23, 47; 2, 67, 139; Ov. P. 2, 4, 27; Nep. Eum. 2, 1; Vitr. 8, 3, 8; Vulg. Gen. 10, 10.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Băbylōnĭa, ae, f., = Babulônia.
    1.
    The Syrian province, named after its capital, Babylon, between the Euphrates and Tigris, Babylonia; in a more extended sense, sometimes used for all Syria, Assyria, and Mesopotamia; now Irak Arabi, Mel. 1, 11, 1; Plin. 6, 26, 30, § 117 sqq.; Curt. 5, 1, 43; 8, 3, 17; Just. 20, 4, 3; Vulg. 1 Macc. 6, 4.—
    2.
    For Babylon, the city Babylon, Just. 1, 2, 7; 12, 13, 6; cf. Liv. 38, 17, 11; Plin. 6, 26, 30, § 122; Curt. 4, 6, 20.—
    B.
    Băbylōnĭus, a, um, adj., Babylonian (pertaining as well to the city Babylon as to Babylonia):

    miles,

    Plaut. Truc. 2, 5, 19:

    Euphrates,

    Ov. M. 2, 248:

    moenia,

    Luc. 6, 50:

    arx,

    Curt. 5, 1, 25: Seleucia, situated in Babylonia, Plin. 6, 27, 31, §§

    129 and 133: juncus (produced in the region of Babylon, of particular excellence),

    id. 21, 18, 72, § 120.— Subst.: Băbylōnĭi, ōrum, m., the Babylonians, Cic. Div. 2, 46; Curt. 5, 1, 25; 5, 1, 38; Just. 13, 4, 23; Vulg. 4 Reg. 17, 30 al.—
    2.
    In fem. sing. Babylonia, a Babylonian woman, Ov. M. 4, 44; 4, 99.—And, since Babylonia was the primitive seat of astronomy and astrology, Babylonii numeri, Hor. C. 1, 11, 2 (cf. Cic. Div. 2, 47. 98: Chaldaicae rationes); and appel. for skilled in astronomy and astrology:

    me creat Archytae suboles Babylonius Horops,

    Prop. 4 (5), 1, 77.—
    C.
    Băbylōnĭcus, a, um, adj., = Babylonius, Babylonian: peristromata (skilfully woven and inwrought with figures; cf. Plin. 8, 48, 74, § 196); Plaut. Stich. 2, 2, 53; so,

    picta superbe texta,

    Mart. 8, 28, 17.—Hence, subst.: Băbylōnĭca, ōrum (more rare in sing. Băbylōnĭcum, i, Publ. Syr. ap. Petr. 35, 3), n., Babylonian coverings or tapestry, Lucr. 4, 1026; so Dig. 34, 2, 26; cf. Fest. s. v. solla, p. 298 Müll.: pelles, coming from Babylonia (a tribute in the time of the emperors), Dig. 39, 4, 16, § 7.—With reference to astrology (cf. II. B.):

    doctrina,

    Lucr. 5, 726.—
    D.
    Băbylōnĭensis, e, adj., = Babylonius, Babylonian (only in Plaut.): miles, Truc. 1, 1, 66; 1, 2, 100; 2, 4, 38.—
    E.
    Băbylōnĭăcus, a, um, adj., = Babylonius, Babylonian:

    undae,

    i. e. the Euphrates, Manil. 4, 578.

    Lewis & Short latin dictionary > Babylonia

  • 19 Babyloniacus

    Băbylōn, ōnis, f. ( gen. Gr. Babylonos, Claud. IV. Cons. Hon. 653; acc. Gr. Babylona, Prop. 3 (4), 11, 21; Mart. 9, 76; Plin. 6, 26, 30, §§ 120 and 124), = Babulôn, Babylon, the ancient and renowned chief city of Babylonia, on both sides of the Euphrates, whose ruins are found at Hille, in Irak Arabi, Mel. 1, 11, 2; Plin. 6, 26, 30, § 121 sq.; Curt. 5, 6, 9; Cic. Div. 1, 23, 47; 2, 67, 139; Ov. P. 2, 4, 27; Nep. Eum. 2, 1; Vitr. 8, 3, 8; Vulg. Gen. 10, 10.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Băbylōnĭa, ae, f., = Babulônia.
    1.
    The Syrian province, named after its capital, Babylon, between the Euphrates and Tigris, Babylonia; in a more extended sense, sometimes used for all Syria, Assyria, and Mesopotamia; now Irak Arabi, Mel. 1, 11, 1; Plin. 6, 26, 30, § 117 sqq.; Curt. 5, 1, 43; 8, 3, 17; Just. 20, 4, 3; Vulg. 1 Macc. 6, 4.—
    2.
    For Babylon, the city Babylon, Just. 1, 2, 7; 12, 13, 6; cf. Liv. 38, 17, 11; Plin. 6, 26, 30, § 122; Curt. 4, 6, 20.—
    B.
    Băbylōnĭus, a, um, adj., Babylonian (pertaining as well to the city Babylon as to Babylonia):

    miles,

    Plaut. Truc. 2, 5, 19:

    Euphrates,

    Ov. M. 2, 248:

    moenia,

    Luc. 6, 50:

    arx,

    Curt. 5, 1, 25: Seleucia, situated in Babylonia, Plin. 6, 27, 31, §§

    129 and 133: juncus (produced in the region of Babylon, of particular excellence),

    id. 21, 18, 72, § 120.— Subst.: Băbylōnĭi, ōrum, m., the Babylonians, Cic. Div. 2, 46; Curt. 5, 1, 25; 5, 1, 38; Just. 13, 4, 23; Vulg. 4 Reg. 17, 30 al.—
    2.
    In fem. sing. Babylonia, a Babylonian woman, Ov. M. 4, 44; 4, 99.—And, since Babylonia was the primitive seat of astronomy and astrology, Babylonii numeri, Hor. C. 1, 11, 2 (cf. Cic. Div. 2, 47. 98: Chaldaicae rationes); and appel. for skilled in astronomy and astrology:

    me creat Archytae suboles Babylonius Horops,

    Prop. 4 (5), 1, 77.—
    C.
    Băbylōnĭcus, a, um, adj., = Babylonius, Babylonian: peristromata (skilfully woven and inwrought with figures; cf. Plin. 8, 48, 74, § 196); Plaut. Stich. 2, 2, 53; so,

    picta superbe texta,

    Mart. 8, 28, 17.—Hence, subst.: Băbylōnĭca, ōrum (more rare in sing. Băbylōnĭcum, i, Publ. Syr. ap. Petr. 35, 3), n., Babylonian coverings or tapestry, Lucr. 4, 1026; so Dig. 34, 2, 26; cf. Fest. s. v. solla, p. 298 Müll.: pelles, coming from Babylonia (a tribute in the time of the emperors), Dig. 39, 4, 16, § 7.—With reference to astrology (cf. II. B.):

    doctrina,

    Lucr. 5, 726.—
    D.
    Băbylōnĭensis, e, adj., = Babylonius, Babylonian (only in Plaut.): miles, Truc. 1, 1, 66; 1, 2, 100; 2, 4, 38.—
    E.
    Băbylōnĭăcus, a, um, adj., = Babylonius, Babylonian:

    undae,

    i. e. the Euphrates, Manil. 4, 578.

    Lewis & Short latin dictionary > Babyloniacus

  • 20 Babylonica

    Băbylōn, ōnis, f. ( gen. Gr. Babylonos, Claud. IV. Cons. Hon. 653; acc. Gr. Babylona, Prop. 3 (4), 11, 21; Mart. 9, 76; Plin. 6, 26, 30, §§ 120 and 124), = Babulôn, Babylon, the ancient and renowned chief city of Babylonia, on both sides of the Euphrates, whose ruins are found at Hille, in Irak Arabi, Mel. 1, 11, 2; Plin. 6, 26, 30, § 121 sq.; Curt. 5, 6, 9; Cic. Div. 1, 23, 47; 2, 67, 139; Ov. P. 2, 4, 27; Nep. Eum. 2, 1; Vitr. 8, 3, 8; Vulg. Gen. 10, 10.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Băbylōnĭa, ae, f., = Babulônia.
    1.
    The Syrian province, named after its capital, Babylon, between the Euphrates and Tigris, Babylonia; in a more extended sense, sometimes used for all Syria, Assyria, and Mesopotamia; now Irak Arabi, Mel. 1, 11, 1; Plin. 6, 26, 30, § 117 sqq.; Curt. 5, 1, 43; 8, 3, 17; Just. 20, 4, 3; Vulg. 1 Macc. 6, 4.—
    2.
    For Babylon, the city Babylon, Just. 1, 2, 7; 12, 13, 6; cf. Liv. 38, 17, 11; Plin. 6, 26, 30, § 122; Curt. 4, 6, 20.—
    B.
    Băbylōnĭus, a, um, adj., Babylonian (pertaining as well to the city Babylon as to Babylonia):

    miles,

    Plaut. Truc. 2, 5, 19:

    Euphrates,

    Ov. M. 2, 248:

    moenia,

    Luc. 6, 50:

    arx,

    Curt. 5, 1, 25: Seleucia, situated in Babylonia, Plin. 6, 27, 31, §§

    129 and 133: juncus (produced in the region of Babylon, of particular excellence),

    id. 21, 18, 72, § 120.— Subst.: Băbylōnĭi, ōrum, m., the Babylonians, Cic. Div. 2, 46; Curt. 5, 1, 25; 5, 1, 38; Just. 13, 4, 23; Vulg. 4 Reg. 17, 30 al.—
    2.
    In fem. sing. Babylonia, a Babylonian woman, Ov. M. 4, 44; 4, 99.—And, since Babylonia was the primitive seat of astronomy and astrology, Babylonii numeri, Hor. C. 1, 11, 2 (cf. Cic. Div. 2, 47. 98: Chaldaicae rationes); and appel. for skilled in astronomy and astrology:

    me creat Archytae suboles Babylonius Horops,

    Prop. 4 (5), 1, 77.—
    C.
    Băbylōnĭcus, a, um, adj., = Babylonius, Babylonian: peristromata (skilfully woven and inwrought with figures; cf. Plin. 8, 48, 74, § 196); Plaut. Stich. 2, 2, 53; so,

    picta superbe texta,

    Mart. 8, 28, 17.—Hence, subst.: Băbylōnĭca, ōrum (more rare in sing. Băbylōnĭcum, i, Publ. Syr. ap. Petr. 35, 3), n., Babylonian coverings or tapestry, Lucr. 4, 1026; so Dig. 34, 2, 26; cf. Fest. s. v. solla, p. 298 Müll.: pelles, coming from Babylonia (a tribute in the time of the emperors), Dig. 39, 4, 16, § 7.—With reference to astrology (cf. II. B.):

    doctrina,

    Lucr. 5, 726.—
    D.
    Băbylōnĭensis, e, adj., = Babylonius, Babylonian (only in Plaut.): miles, Truc. 1, 1, 66; 1, 2, 100; 2, 4, 38.—
    E.
    Băbylōnĭăcus, a, um, adj., = Babylonius, Babylonian:

    undae,

    i. e. the Euphrates, Manil. 4, 578.

    Lewis & Short latin dictionary > Babylonica

См. также в других словарях:

  • Communist Party of the Region of Murcia — Communist Party of Spain Spanish Civil War Popular Front PCE federations PSUC UJCE Mundo Obrero CC.OO. United Left European Left Dolores Ibárruri Enrique Líster Santiago Carrillo Julio Anguita …   Wikipedia

  • Communes of the Region of Basilicata — The southern Italian Region of Basilicata, also known as Lucania, has two provinces: the Province of Matera and the Province of Potenza. The provinces are further divided into communes (Italian: comuni ), or municipalities.When addressing an… …   Wikipedia

  • Region — The article is about the geographic sense of the term. For other uses, including Regions and Regional, see Region (disambiguation).Region is a geographical term that is used in various ways among the different branches of geography. In general, a …   Wikipedia

  • Region of Murcia — Región de Murcia (Spanish)   Autonomous Community   …   Wikipedia

  • The Catlins — (sometimes referred to as The Catlins Coast) comprises an area in the southeastern corner of the South Island of New Zealand. The area lies between Balclutha and Invercargill, straddling the boundary between the Otago and Southland regions. It… …   Wikipedia

  • The Poconos — The Pocono Mountains region is a mountainous region of about 2,400 square miles (6,200 km²) located in northeastern Pennsylvania. The Pocono Mountains is a popular recreational destination for local and regional visitors. The region has a… …   Wikipedia

  • The Six Million Dollar Man — Opening credits Genre Science fiction Created by Martin Caidin (novel) …   Wikipedia

  • The Gardeners of America/Men's Garden Clubs of America — The Gardeners of America Men s Garden Clubs of America …   Wikipedia

  • The Simpsons DVDs — The following Simpsons DVDs are all compilation releases in various regions. The Simpsons DVD season boxsets have been released since 2001 in different regions all over the world. They have been released with Region 1 (North America), Region 2… …   Wikipedia

  • The Collegiate Society of America — (CSAmerica) is a student run, non partisan debate and political awareness organization for college students that is dedicated to furthering college students’ awareness and involvement in the democratic process. Founded in November, 2005,… …   Wikipedia

  • The Pied Piper of Hamelin — is a legend about the abduction of many children from the town of Hamelin ( Hameln ), Germany. Famous versions of the legend are given by the Brothers Grimm and, in English, by Robert Browning.PlotIn 1284, while the town of Hamelin was suffering… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»